There is no such thing as moral luck or everyone is profoundly mistaken about its nature and a radical rethinking of moral luck is needed. The argument to be developed is not complicated, and relies almost entirely on premises that should seem obviously correct to anyone who follows the moral luck literature. The conclusion, however, is surprising and disturbing. The classic cases of moral luck always involve an agent who lacks control over an event whose occurrence affects her praiseworthiness or (...) blameworthiness. Close examination of what it is to have control or to lack it reveals the logical space for counterexamples that do not fit the pattern constitutive of moral luck, and so unravel the whole. (shrink)

This review is a critical evaluation of the main points of Steven D. Hales’ significant book: Relativism and the Foundations of Philosophy. To that end, I will first summarize his major line of argument pointing out to the richness and significance of the book. After that, I will argue that Hales’ account of intuition is subject to the challenge shown by some recent works written on the topic, and that it postulates a concept of knowledge that opposes (...) Gettier’s one, without arguing why it is so. And, I will show that except rational intuition, none of the methods adopted by Hales are adequate to acquire beliefs about philosophical propositions. Next, I will argue that his method of wide reflective equilibrium is committed to foundationalism and conservatism, and that all what his criticism of skepticism show is that skepticism is true. Also, I will try to show that his form of perspectival relativism is committed to the problem of infinitum; it is incompatible with his foundationalism. It is powerless regarding some forms of skepticism, sharing the same source with some others. It is not progressive, and not perspectival enough regarding Goldman’s view, naturalists’ view, and its alternatives. And, if it is perspectival enough, then it refutes itself. (shrink)

The scant scholarship associated with Newman’s Anglican views about Judaism has focused on his negative rhetoric against Judaism and portrayed him as anti-Semitic. His Anglican writings, however, applied terms associated with Judaism in a typological sense to the political and religious realities of his day, primarily to support his apologetic agenda and to highlight threats to the Church of England. Simultaneously, he stressed the positive characteristics of Judaism, illustrated the continuity between Judaism and Christianity, and pointed out that the religious (...) system of Judaism was divinely inspired and contained worthy examples for Christian living. (shrink)

In recent years, critical discourse concerning the millenarian eschatology of the early Patristic era of Christianity has called into question the common notion that millenarian concepts have been utterly rejected as heretical by the Roman Catholic Church. No Ecumenical Council has ever rejected millenarian eschatology, and papal and juridical statements on the issue have been taken out of context. This essay brings forward, as testing agents, John Henry Newman’s first two notes in Development in order to determine whether Patristic millenarianism, (...) along with a more recently explored version called Eucharistic millenarianism, is a valid example of doctrinal development of an earlier type. Eucharistic millenarianism borrows many aspects from a primitive apostolic source and has been embraced by the Catholic hierarchy, raising the question of how millenarian aspects might legitimately inform contemporary theology. Newman’s theory of the development of doctrine, particularly as seen in his first two notes, is a valuable tool for reevaluating latent concepts that have been unfairly viewed as marginal or even heretical in mainline theological discourse. (shrink)

Nietzsche offers a positive epistemology, and those who interpret him as a skeptic or a mere pragmatist are mistaken. Instead he supports what he calls per- spectivism. This is a familiar take on Nietzsche, as perspectivism has been analyzed by many previous interpreters. The present paper presents a sketch of the textually best supported and logically most consistent treatment of perspectivism as a first- order epistemic theory. What’s original in the present paper is an argument that Nietzsche also offers a (...) second-order methodological perspectivism aimed at enhancing understanding, an epistemic state distinct from knowledge. Just as Descartes considers and rejects radical skepticism while at the same time adopting methodological skepticism, one could consistently reject perspectivism as a theory of knowledge while accepting it as contributing to our understanding. It is argued that Nietzsche’s perspectivism is in fact two-tiered: knowledge is perspectival because truth itself is, and in addition there is a methodological perspectivism in which distinct ways of knowing are utilized to produce understanding. A review of the manner in which understanding is conceptualized in contemporary epistemology and philosophy of science serves to illuminate how Nietzsche was tackling these ideas. (shrink)

Atomically precise manufacturing (APM) is the assembly of materials with atomic precision. APM does not currently exist, and may not be feasible, but if it is feasible, then the societal impacts could be dramatic. This paper assesses the net societal impacts of APM across the full range of important APM sectors: general material wealth, environmental issues, military affairs, surveillance, artificial intelligence, and space travel. Positive effects were found for material wealth, the environment, military affairs (specifically nuclear disarmament), and space travel. (...) Negative effects were found for military affairs (specifically rogue actor violence and AI. The net effect for surveillance was ambiguous. The effects for the environment, military affairs, and AI appear to be the largest, with the environment perhaps being the largest of these, suggesting that APM would be net beneficial to society. However, these factors are not well quantified and no definitive conclusion can be made. One conclusion that can be reached is that if APM R&D is pursued, it should go hand-in-hand with effective governance strategies to increase the benefits and reduce the harms. (shrink)

Functional diversity holds the promise of understanding ecosystems in ways unattainable by taxonomic diversity studies. Underlying this promise is the intuition that investigating the diversity of what organisms actually do—i.e. their functional traits—within ecosystems will generate more reliable insights into the ways these ecosystems behave, compared to considering only species diversity. But this promise also rests on several conceptual and methodological—i.e. epistemic—assumptions that cut across various theories and domains of ecology. These assumptions should be clearly addressed, notably for the sake (...) of an effective comparison and integration across domains, and for assessing whether or not to use functional diversity approaches for developing ecological management strategies. The objective of this contribution is to identify and critically analyze the most salient of these assumptions. To this aim, we provide an “epistemic roadmap” that pinpoints these assumptions along a set of historical, conceptual, empirical, theoretical, and normative dimensions. (shrink)

Safe-by-Design (SBD) frameworks for the development of emerging technologies have become an ever more popular means by which scholars argue that transformative emerging technologies can safely incorporate human values. One such popular SBD methodology is called Value Sensitive Design (VSD). A central tenet of this design methodology is to investigate stakeholder values and design those values into technologies during early stage research and development (R&D). To accomplish this, the VSD framework mandates that designers consult the philosophical and ethical literature to (...) best determine how to weigh moral trade-offs. However, the VSD framework also concedes the universalism of moral values, particularly the values of freedom, autonomy, equality trust and privacy justice. This paper argues that the VSD methodology, particularly applied to nano-bio-info-cogno (NBIC) technologies, has an insufficient grounding for the determination of moral values. As such, an exploration of the value-investigations of VSD are deconstructed to illustrate both its strengths and weaknesses. This paper also provides possible modalities for the strengthening of the VSD methodology, particularly through the application of moral imagination and how moral imagination exceed the boundaries of moral intuitions in the development of novel technologies. (shrink)

Significant associations have been found between specific human leukocyte antigen (HLA) alleles and organ transplant rejection, autoimmune disease development, and the response to infection. Traditional searches for disease associations have conventionally measured risk associated with the presence of individual HLA alleles. However, given the high level of HLA polymorphism, the pattern of amino acid variability, and the fact that most of the HLA variation occurs at functionally important sites, it may be that a combination of variable amino acid sites shared (...) by several alleles (shared epitopes) are better descriptors of the actual causative genetic variants. Here we describe a novel approach to genetic association analysis in which genes/proteins are broken down into smaller sequence features and then variant types defined for each feature, allowing for independent analysis of disease association with each sequence feature variant type. We have used this approach to analyze a cohort of systemic sclerosis patients and show that a sequence feature composed of specific amino acid residues in peptide binding pockets 4 and 7 of HLA-DRB1 explains much of the molecular determinant of risk for systemic sclerosis. (shrink)

In this paper, we discuss some rather puzzling facts concerning the semantics of Warlpiri expressions of cardinality, i.e. the Warlpiri counterparts of English expressions like one,two, many, how many. The morphosyntactic evidence, discussed in section 1, suggests that the corresponding expressions in Warlpiri are nominal, just like the Warlpiri counterparts of prototypical nouns, eg. child. We also argue that Warlpiri has no articles or any other items of the syntactic category D(eterminer). In section 2, we describe three types of readings— (...) "definite", "indefinite" and "predicative"—which are generally found with Warlpiri nouns, including those which correspond to English common nouns and cardinality expressions. A partial analysis of these readings is sketched i n section 3. Since Warlpiri has no determiner system, we hypothesize that the source of (in)definiteness in this language is semantic. More specifically, we suggest that Warlpiri nominals are basically interpreted as individual terms or predicates of individuals and that their three readings arise as a consequence of the interaction of their basic meanings, which are specific to Warlpiri, with certain semantic operations, such as type shifting (Rooth and Partee 1982, Partee and Rooth 1983, Partee 1986, 1987), which universally can or must apply in the process of compositional semantic interpretation. (shrink)

Safe-by-Design (SBD) frameworks for the development of emerging technologies have become an ever more popular means by which scholars argue that transformative emerging technologies can safely incorporate human values. One such popular SBD methodology is called Value Sensitive Design (VSD). A central tenet of this design methodology is to investigate stakeholder values and design those values into technologies during early stage research and development (R&D). To accomplish this, the VSD framework mandates that designers consult the philosophical and ethical literature to (...) best determine how to weigh moral trade-offs. However, the VSD framework also concedes the universalism of moral values, particularly the values of freedom, autonomy, equality trust and privacy justice. This paper argues that the VSD methodology, particularly applied to nano-bio-info-cogno (NBIC) technologies, has an insufficient grounding for the determination of moral values. As such, an exploration of the value-investigations of VSD are deconstructed to illustrate both its strengths and weaknesses. This paper also provides possible modalities for the strengthening of the VSD methodology, particularly through the application of moral imagination and how moral imagination exceed the boundaries of moral intuitions in the development of novel technologies. (shrink)

There are two primary camps in which nanotechnology today can be categorized normal nanotechnology and speculative nanotechnology. The birth of nanotechnology proper was conceived through discourses of speculative nanotechnology. However, current nanotech-nology research has detracted from its speculative promises in favour of more attainable material products. Nonetheless, normal nanotechnology has leveraged the popular support and consequential funding it needs to conduct research and development (R&D) as a result of popular conceptions of speculative nanotechnology and its promises. Similarly, the scholarly literature (...) has shifted its focus away from speculative nanofutures towards normal nanotech-nology R&D. This paper shows that there is an incongruence between the representation of nanotechnology in the media, scholarly journals and industry. (shrink)

In Christ Brings All Newness: Essays, Reviews, and Reflections, Robert P. Imbelli, a theologian with a storied vocation as a priest of the Archdiocese of New York, offers a rich theological corpus explicitly grounded in Vatican II’s transformative vision. A scholar who bore witness to the unfolding of the council while studying in Rome, Imbelli carries the torch of its teachings through over five decades of preaching and teaching. With a Ph.D. in theology from Yale University, he has cultivated a (...) nuanced and sober understanding of the Catholic imagination, reflected in his previous award-winning work, Rekindling the Christic Imagination. In this current volume, Imbelli delves into the inexhaustible newness of Jesus Christ, examining how this novum has been, and ought to be, the pulsating heart of Catholic thought and praxis. The collection is poised as a bridge spanning scholarly exegesis and pastoral ministry, calling believers to re-encounter the transformative presence of Christ in an era where such a center often seems perilously close to erosion. (shrink)

This paper asks whether a necessity can be the source of necessity. According to an influential argument due to Simon Blackburn, it cannot. This paper argues that although Blackburn fails to show that a necessity cannot be the source of necessity, extant accounts fail to establish that it is, with particular focus on Bob Hale’s essentialist theory and Christopher Peacocke’s ‘principle-based’ theory of modality. However, the paper makes some positive suggestions for what a satisfactory answer to the challenge must look (...) like. (shrink)

On ground shared by environmental hermeneutics, critical social theory, and environmentally minded feminism, this article attempts to conciliate between the nearly antithetical ethical viewpoints of environmental philosophers David Abram and Steven Vogel. It will demonstrate first that Abram’s linguistic arguments for extending ethical considerability to nonhuman nature succumb to two of Vogel’s debilitating critiques, which it labels the social constructivist critique and the discourse ethics critique, and secondly that Abram fails to guard against the problem of human-human oppression. The (...) article also points out, on the other hand, that while Vogel evades the problem of human-human oppression, his view fails to protect against the problem of dangerous anthropocentrism. Operating within the boundaries that Vogel establishes, it will seek to avoid the pitfalls of Abram’s view, to address the underlying ideology that leads to both types of oppression, and to eliminate the problem of dangerous anthropocentrism. To do so it draws upon the arguments of Trish Glazebrook, contending that Abram’s appeals to the “speech” of nature can be more effectively conceptualized as erotic appeals, and that engaging in this call-and-response eros promotes the development of virtues that undermine our current ideology and extend to both the human and the nonhuman. (shrink)

Steven Hales and Jennifer Johnson—building off their (2014) work as well as Hales (2015, 2016)—have recently conducted two studies in Philosophical Psychology (2018) that show that there is a relationship between optimism and folk assessments of luck. Hales and Johnson use these results to argue that there is no such thing as luck. Instead, they claim that the concept is highly subjective and a cognitive illusion and that what we are in need of is an error (...) theory. After reviewing Hales and Johnson’s position, I levy four objections against their view. First, they ignore the fact that luck involves a chanciness condition. Second, their standards for what it means to be a useful philosophical theory are too high. Third, their view ignores the fact that there are various accounts of value in the literature and assumes a kind of relativism that few people would be willing to accept. Lastly, their error theory is not supported by the empirical evidence. Because of these problems, Hales and Johnson’s argument is not a serious threat to extant accounts of luck. (shrink)

Pinker는 (우리의 진화 된 타고난 심리학의 기본 설정으로 인해) 마음의 기능에 대한 특정 편견과 Wittgenstein이 독특하고 깊은 통찰력을 제공하기 때문에 철학자 (심리학자) Ludwig Wittgenstein의 유명한 의견으로 시작합니다. 언어, 사고 및 현실의 작업 (그가 다소 공동 확장 적이라고 보았 음)은 다른 곳에서는 발견되지 않았습니다. 이 책에는 위트 겐슈 타인에 대한 언급 만 있으며, 이는 그가 가장 훌륭하고 독창적 인 언어 분석 가라는 점을 고려하면 가장 불행한 일입니다.. 마지막 장에서, 플라톤의 동굴의 유명한 은유를 사용하여, 그는 아름답게 마음 (언어, 생각, 의도적 심리학)의 개요와 (...) 책을 요약 - 맹목적인 이기심의 제품, 우리의 유전자의 사본을 들고 가까운 친척에 대한 자동화 된 이타주의에 의해 약간만 중재 (포함 피트니스)-- 자동으로 작동하지만, 우리가 결코 희망을 부여하여 낙관적 인메모에 종료하려고 하지만, 우리는 결코 우리가 희망을 부여하여 낙관적 인 메모에 종료하려고 합니다. 핑커는 확실히 알고 있지만 우리의 심리학에 대한 훨씬 더 포함보다 제외된다는 사실에 대해 거의 말한다. 방치되거나 최소한의 주의를 기울이는 인간의 본성에 대한 창 중에는 수학과 기하학, 음악 및 사운드, 이미지, 이벤트 및 인과 관계, 온톨로지 (사물의 클래스 또는 우리가 알고있는 것), 대부분의 epistemology (우리가 알고있는 방법), 성향 (믿는, 생각, 판단, 의도 등) 행동의 의도적 인 심리학의 나머지, 신경 전달 물질과 entheogens, 영적 상태 (예를 들어, 사토리와 계몽, 뇌 자극 및 기록, 뇌 손상 및 행동 적자 와 장애, 게임과 스포츠, 결정 이론 (포함. 게임 이론과 행동 경제학), 동물 행동 (매우 작은 언어하지만 십억 년). 많은 책은 의도적 인 심리학의 이러한 각 영역에 대해 작성되었습니다. 이 책의 데이터는 설명이지, 왜 우리의 뇌가 이런 식으로 하는지 또는 어떻게 수행되는지를 보여주는 설명이 아닙니다. 우리는 어떻게 그들의 다양한 방법으로 문장을 사용하는 것을 알 수 있습니까 (즉, 모든 의미를 알고)? 이것은 더 기본적인 수준에서 작동 진화 심리학 – 비트 겐슈타인이 가장 활동적인 수준. 그리고 단어가 사용되는 맥락 = 비트겐슈타인이 개척한 경기장에 대한 관심이 부족합니다. 그럼에도불구하고, 이것은 고전적인 작품이며 이러한 주의사항으로 여전히 읽을 가치가 있습니다. 현대 의 두 systems보기에서인간의 행동에 대한 포괄적 인 최신 프레임 워크를 원하는 사람들은 내 책을 참조 할 수 있습니다'철학의 논리적 구조, 심리학, 민d와 루드비히 비트겐슈타인과 존 Searle의언어' 2nd ed (2019). 내 글의 더 많은 관심있는 사람들은 '이야기 원숭이를 볼 수 있습니다-철학, 심리학, 과학, 종교와 운명 행성에 정치 - 기사 및 리뷰 2006-2019 3 rd 에드 (2019) 및 21st 세기 4번째 에드 (2019) 및 기타에서 자살 유토피아 망상. (shrink)

我首先从哲学家(心理学家)路德维希·维特根斯坦的一些著名评论开始,因为平克与大多数人(由于我们进化的先天心理学的默认设置)分享了对心灵功能的某些偏见,以及因为维特根斯坦提供了独特而深刻的见解,了解语言 、思想和现实(他认为或多或少是共性)在其他地方所没有的。本卷只提到维特根斯坦,这是最不幸的,因为他是最聪明和原始的语言分析家。 在最后一章中,他用柏拉图洞穴的著名比喻,完美地概括了这本书,概述了头脑(语言、思想、故意心理)——盲目自私的产物,只是通过自动利他主义来缓和。携带我们基因副本的亲戚(包容性健身)——自动工作,但试图以 乐观的结局结束,给我们希望,我们仍然可以利用其巨大的能力进行合作,使世界成为一个体面的生活场所。 平克当然知道,但很少说,我们的心理被遗漏了比包括更多。在人类自然的窗口,被排除在外或给予最少的关注是数学和几何,音乐和声音,图像,事件和因果关系,本体论(类的东西或我们所知道的),大多数认识论(我们如 何知道),处置(相信,思考,判断,打算等)和行动,神经递质和内生,精神状态(如,萨托里和启蒙,大脑刺激和记录,脑损伤和行为的故意心理学的其余部分缺陷和障碍,游戏和运动,决策理论(包括博弈论和行为经济学 ),动物行为(很少语言,但10亿年的共同遗传学)。许多关于有意心理学领域的书籍已经写好了。本书中的数据是描述,而不是说明为什么我们的大脑这样做或它是如何做到的解释。我们怎么知道用各种方式使用句子(即, 知道它们的所有含义)？这是进化心理学,在更基本的水平运作——维特根斯坦最活跃的水平。人们对使用词语的背景关注甚少——这是维特根斯坦开创的舞台。 然而,这是一部经典作品,这些警告仍然值得一读。 那些希望从现代两个系统的观点来看为人类行为建立一个全面的最新框架的人,可以查阅我的书《路德维希的哲学、心理学、Min d和语言的逻辑结构》维特根斯坦和约翰·西尔的《第二部》(2019年)。那些对我更多的作品感兴趣的人可能会看到《会说话的猴子——一个末日星球上的哲学、心理学、科学、宗教和政治——文章和评论2006-20 19年第3次(2019年)和自杀乌托邦幻想21篇世纪4日 (2019) .

Ce n’est pas un livre parfait, mais il est unique, et si vous écrémez les 400 premières pages ou plus, les 300 dernières (sur quelque 700) sont une assez bonne tentative d’appliquer ce qui est connu sur le comportement aux changements sociaux de la violence et des manières au fil du temps. Le sujet fondamental est le suivant : comment notre génétique contrôle-t-elle et limite-t-elle le changement social ? Étonnamment, il ne parvient pas à décrire la nature de la sélection (...) des parents (fitness inclusif) qui explique une grande partie de la vie sociale animale et humaine. Il n’a pas non plus (comme presque tout le monde) un cadre clair pour décrire la structure logique de la rationalité (LSR—terme préféré de John Searle) que je préfère appeler la psychologie descriptive de la pensée de haut ordre (DPHOT). Il aurait dû dire quelque chose sur les nombreuses autres façons d’abuser et d’exploiter les gens et la planète, car ceux-ci sont maintenant beaucoup plus graves que de rendre d’autres formes de violence presque hors de propos. Étendre le concept de violence pour inclure les-conséquences mondiales à long terme de la réplication des gènes de quelqu’un, et avoir une compréhension de la nature de la façon dont fonctionne l’évolution (c.-à-d., la sélection des parents) fournira une perspective très différente sur l’histoire, les événements actuels, et comment les choses sont susceptibles d’aller dans les quelques centaines d’années. On pourrait commencer par noter que la diminution de la violence physique au cours de l’histoire a été compensée (et rendue possible) par le viol sans pitié de la planète (c’est-à-dire par la destruction par les gens de l’avenir de leur propre descendant). Pinker (comme la plupart des gens la plupart du temps) est souvent distrait par les superficialités de la culture quand c’est la biologie qui compte. Voir mes critiques récentes de Wilson 'The Social Conquest of Earth' et Nowak and Highfield’s 'SuperCooperators' ici et sur le net pour un bref résumé de la vacuité de «véritable altruisme»(sélection de groupe), et le fonctionnement de la sélection des parents et l’inutilité et la superficialité de décrire le comportement en termes culturels. C’est la question classique de la nature/nourrir et la nature l’emporte nourrir - infiniment. Ce qui importe vraiment, c’est la violence faite à la terre par l’augmentation incessante de la population et de la destruction des ressources (en raison de la médecine et de la technologie et de la répression des conflits par la police et l’armée). Environ 200.000 personnes de plus par jour (un autre Las Vegas tous les 10 jours, un autre Los Angeles chaque mois), les 6 tonnes ou plus de la base va dans la mer / personne / année - environ 1% du total du monde disparaissant chaque année, etc. signifie que si un miracle se produit la biosphère et la civilisation va largement s’effondrer au cours des deux prochains siècles, et il y aura la famine, la misère et la violence de tous les types. Les manières, les opinions et les tendances des gens à commettre des actes de violence ne sont d’aucune pertinence à moins qu’ils ne puissent faire quelque chose pour éviter cette catastrophe, et je ne vois pas comment cela va se produire. Il n’y a pas de place pour les arguments, et aucun point non plus (oui je suis un fataliste), donc je vais juste faire quelques commentaires comme s’ils étaient des faits. N’imaginez pas que j’ai un intérêt personnel dans la promotion d’un groupe au détriment des autres. J’ai 78, n’ont pas de descendants et pas de proches parents et ne s’identifient à aucun groupe politique, national ou religieux et considèrent ceux que j’appartiens par défaut aussi répugnant que tout le reste. Les parents sont les pires ennemis de la vie sur Terre et, compte tenu de la vue générale des choses, les femmes sont aussi violentes que les hommes quand on considère le fait que la violence des femmes (comme la plupart de celle faite par les hommes) se fait en grande partie au ralenti, à une distance dans le temps et l’espace et la plupart du temps effectuée par procuration -par leurs descendants et par les hommes. De plus en plus, les femmes portent des enfants, qu’elles aient un compagnon ou non et que l’effet d’empêcher une femme de se reproduire est en moyenne beaucoup plus important que d’arrêter un homme, car ils constituent le goulot d’étranglement reproducteur. On peut considérer que les gens et leur progéniture méritent richement toute la misère vient leur chemin et (à de rares exceptions près) les riches et les célèbres sont les pires délinquants. Meryl Streep ou Bill Gates ou J.K Rowling et chacun de leurs enfants peuvent détruire 50 tonnes de terre d’o re plus chaque année pendant des générations dans l’avenir, tandis qu’un fermier indien et son peut détruire 1 tonne. Si quelqu’un nie que c’est très bien, et à leurs descendants, je dis "Bienvenue à l’enfer sur Terre"(WTHOE). Aujourd’hui, l’accent est toujours mis sur les droits de l’homme, mais il est clair que si la civilisation doit avoir une chance, les responsabilités humaines doivent remplacer les droits de l’homme. Personne n’obtient des droits sans être un citoyen responsable et la première chose que cela signifie est la destruction de l’environnement minimal. La responsabilité la plus fondamentale n’est pas les enfants à moins que votre société vous demande de les produire. Une société ou un monde qui permet aux gens de se reproduire au hasard sera toujours exploité par des gènes égoïstes jusqu’à ce qu’il s’effondre (ou atteint un point où la vie est si horrible qu’il ne vaut pas la peine de vivre). Si la société continue à maintenir les droits de l’homme comme primaires, à leurs descendants, on peut dire avec confiance "WTHOE". Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deuxemssyst peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Это не идеальная книга, но она уникальна, и если вы обезжиренное первые 400 или около того страниц, последние 300 (около 700) являются довольно хорошей попыткой применить то, что известно о поведении к социальным изменениям в насилии и манеры с течением времени. Основная тема: как наша генетика контролирует и ограничивает социальные изменения? Удивительно, но он не может описать природу выбора родственников (инклюзивный фитнес), который объясняет большую часть животной и человеческой социальной жизни. Он также (как и почти все) не имеет четкой основы (...) для описания логической структуры рациональности (LSR-Джон Сирл предпочтительным термином), который я предпочитаю называть описательной психологии высшего порядка мысли (DPHOT). Он должен был сказать что-то о многих других способах злоупотребления и эксплуатации людей и планеты, так как они в настоящее время гораздо более серьезными, чтобы сделать другие формы насилия почти не имеет значения. Расширение концепции насилия, чтобы включить глобальные долгосрочные-долгосрочные последствия репликации чьих-то генов, и наличие понимания природы, как работает эволюция (т.е. выбор родственников) обеспечит совершенно иной взгляд на историю, текущие события, и как вещи, вероятно, будет идти в ближайшие несколько сотен лет. Можно начать с того, что снижение физического насилия над историей было сопоставлено (и стало возможным) из-за постоянно растущего беспощадного изнасилования планеты (т.е. уничтожения людьми будущего своего потомка).’ Пинкер (как и большинство людей большую часть времени) часто отвлекается на поверхностности культуры, когда это биология, что вопросы. Смотрите мои последние обзоры Уилсона "Социальное завоевание Земли" и Новак и Хайфилд 'SuperCooperators' здесь и в сети для краткого резюме пустоты "истинный альтруизм"(выбор группы), а также операции выбора родственников и бесполезности и поверхностности описания поведения в культурном плане. Это классический вопрос природы / воспитания и природа козыри воспитывать - бесконечно. Что действительно имеет значение, так это насилие, предъехав земле в результате неустанного увеличения численности населения и уничтожения ресурсов (из-за медицины и технологий и подавления конфликтов полицией и военными). Около 200000 больше людей в день (еще Лас-Вегас каждые 10 дней, другой Лос-Анджелес каждый месяц), 6 тонн или около того верхнего слоя почвы вдаваясь в море / человек / год - около 1% от общего числа исчезающих в мире ежегодно, и т.д. означает, что если какое-то чудо происходит биосферы и цивилизации будет в значительной степени краха в течение ближайших двух столетий,, и не будет голодания, страданий и насилия в любом масштабе. Народные манеры, мнения и тенденции к совершению актов насилия не имеют никакого значения, если они не могут сделать что-то, чтобы избежать этой катастрофы, и я не вижу, как это произойдет. Существует нет места для аргументов, и нет смысла либо (да, я фаталист), так что я просто сделать несколько замечаний, как если бы они были факты. Не думайте, что я лично заинтересован в продвижении одной группы за счет других. Я 78, неимеют потомков и близких родственников и не отождествляют себя с какой-либо политической, национальной или религиозной группы и рассматривать те, которые я принадлежу по умолчанию так же отвратительно, как и все остальные. Родители являются злейшими врагами жизни на Земле, и, принимая широкий взгляд на вещи, женщины, как насильственные, как и мужчины, если учесть тот факт, что насилие женщин (как и большинство, что сделано мужчинами) в значительной степени осуществляется в замедленном темпе, на расстоянии во времени и пространстве и в основном осуществляется по доверенности их потомков и мужчин. Все чаще женщины рожают детей независимо от того, имеют ли они партнера, и эффект от остановки размножения одной женщины в среднем намного больше, чем остановка одного мужчины, поскольку они являются узким местом в области репродуктивного здоровья. Можно принять мнение, что люди и их потомки богато заслуживают любого страдания приходит их пути и (за редким исключением) богатые и знаменитые являются худшими преступниками. Мерил Стрип или Билл Гейтс или Джоан Роулинг и каждый из их детей может уничтожить 50 тонн верхнего слоя почвы каждый год для поколений в будущем, в то время как индийский фермер и его может уничтожить 1 тонну. Если кто-то отрицает это, что это нормально, и их потомки я говорю: "Добро пожаловать в ад на Земле" (WTHOE). В настоящее время основное внимание всегда уделяется правам человека, но ясно, что для того, чтобы цивилизация была шансом, ответственность за человека должна заменить права человека. Никто не получает права, не будучи ответственным гражданином, и первое, что это означает, является minimal экологического уничтожения. Основная ответственность не дети, если ваше общество просит вас производить их. Общество или мир, который позволяет людям размножаться наугад, всегда будут эксплуатироваться эгоистичными генами, пока не рухнет (или достигнет точки, где жизнь настолько ужасна, что не стоит жить). Если общество продолжает поддерживать права человекав качестве первичного, то их, потомки можно с уверенностью сказать "WTHOE". Те, кто желает всеобъемлющего до современных рамок для человеческого поведения из современных двух systEms зрения могут проконсультироваться с моей книгой"Логическая структура философии, психологии, Минd иязык в Людвиг Витгенштейн и Джон Сирл" второй ред (2019). Те, кто заинтересован в более моих сочинений могут увидеть "Говоря обезьян- Философия, психология, наука, религия и политика на обреченной планете - Статьи и обзоры 2006-20193-й ed (2019) и suicidal утопических заблуждений в 21-мst веке 4-й ed (2019) th и другие. (shrink)

이것은 완벽한 책은 아니지만 독특하며 처음 400 개 정도를 훑어 보면 마지막 300 페이지 (약 700 개)는 시간이 지남에 따라 폭력과 매너의 사회적 변화에 대한 행동에 대해 알려진 것을 적용하는 꽤 좋은 시도입니다. 기본 주제는 : 우리의 유전학은 어떻게 사회적 변화를 제어하고 제한합니까? 놀랍게도 그는 동물과 인간의 사회 생활의 대부분을 설명하는 친족 선택 (포괄적 인 피트니스)의 본질을 설명하지 못합니다. 그는 또한 (거의 모든 사람처럼) 내가 높은 질서 생각의 설명 심리학을 호출하는 것을 선호 합리성의 논리적 구조를 설명하기위한 명확한 프레임 워크가 부족 (...) (LSR - 존 Searle의 선호 용어) (DPHOT). 그는 사람과 지구를 학대하고 착취하는 다른 많은 방법에 대해 뭔가를 말했어야 했는데, 이는 이제 다른 형태의 폭력을 거의 무관하게 만드는 것만큼 훨씬 더 심각하기 때문에. 폭력의 개념을 확장하여 누군가의-유전자복제의 장기적인 결과, 그리고 진화가 어떻게 작동하는지(즉, 친족 선택)의 본질을 파악하는 것은 역사, 시사, 그리고 앞으로 몇 백 년 동안 어떻게 진행될 지에 대한 매우 다른 관점을 제공할 것입니다. 하나는 역사를 통해 물리적 폭력의 감소가 일치 (그리고 가능하게 했다) 행성의 끊임없이 증가 무자비한 강간에 의해 지적 에 의해 시작할 수 있습니다 (즉, 자신의 후손의’미래의 사람들의 파괴에의해). 핑커 (대부분의 사람들처럼) 종종 중요한 생물학 때 문화의 피상성에 의해 산만. 윌슨의 '지구의 사회적 정복'과 노왁과 하이필드의 '슈퍼 코퍼레이터'에 대한 최근의 리뷰를 참고하여 '진정한 이타주의'(그룹선택)의 공백에 대한 간략한 요약과 친족 선택의 운영, 문화적 용어로 행동을 묘사하는 무의미함과 피상성에 대한 간략한 요약을 확인하십시오. 이것은 고전적인 자연 / 양육 문제이며 자연은 무한히 양육합니다. 정말 중요한 것은 인구와 자원 파괴의 끊임없는 증가에 의해 지구에 행해진 폭력입니다 (의학과 기술 및 경찰과 군대에 의한 갈등 억압으로 인해). 하루에 약 200,000명(10일마다 다른 라스베이거스, 매달 다른 로스앤젤레스), 바다/사람/년으로 들어가는 표토의 6톤 정도는 매년 전 세계 전체의 약 1%가 사라지는 등, 생물권과 문명이 다음 2세기, 동안 크게 붕괴되고, 기아와 폭력이 있을 것이라는 것을 6 의미합니다. 폭력적인 행위를 저지르는 사람들의 매너, 의견, 경향은 이 재앙을 피하기 위해 무언가를 할 수 없다면 아무런 관련이 없으며, 어떻게 될지 모르겠습니다. 논쟁을위한 공간이 없으며, 아무 소용이 없습니다 (예 나는 운명주의자입니다), 그래서 나는 단지 그들이 사실인 것처럼 몇 가지 의견을 할 것입니다. 내가 다른 사람을 희생하여 한 그룹을 홍보하는 개인적인 스테이크가 있다고 상상하지 마십시오. 나는 78입니다, 어떤 후손과 가까운 친척이 없고 어떤 정치적, 국가 적 또는 종교 단체와 식별하고 내가 기본적으로 모든 나머지만큼 반발로 속하는 사람을 고려하지 않습니다. 부모는 지구상에서 삶의 최악의 적이며, 사물의 넓은 관점을 취하면, 여성의 폭력 (남자에 의해 행해진 대부분의 것과 같이)이 주로 슬로우 모션으로 이루어지며, 시공의 거리에서 주로 그들의 후손과 남성에 의해 대리로 수행된다는 사실을 고려할 때 여성은 남성만큼 폭력적입니다. 점점 더, 여자는 그(것)들이 생식 병목 현상이기 때문에, 한 여자를 사육에서 중단하는 효력이 한 남자를 중단하는 효력이 있기 때문에, 말다. 사람과 그들의 자손이 어떤 불행이 닥치든 부유하고 유명한 사람들이 최악의 범죄자라는 견해를 취할 수 있습니다. 메릴 스트립이나 빌 게이츠 또는 J.K 롤링과 그들의 아이들의 각각은 미래에 세대를 위해 매년 50 톤의 표토를 파괴 할 수 있으며, 인도 농부와 그의 농부는 1 톤을 파괴 할 수 있습니다. 누군가가 괜찮다고 부인하면, 그리고 그들의 후손들에게 나는 "지구상의 지옥에 오신 것을 환영합니다"(WTHOE)라고 말합니다. 요즘은 항상 인권에 중점을 두고 있지만, 문명이 기회를 놓치려면 인간의 책임이 인권을 대체해야 한다는 것은 분명합니다. 아무도 책임있는 시민이되지 않고 권리를 얻지 못하고 이것이 의미하는 첫 번째 일은 최소한의 환경 파괴입니다. 사회가 그들을 생산하도록 요구하지 않는 한 가장 기본적인 책임은 아이들이 아닙니다. 사람들이 무작위로 번식 할 수있는 사회 또는 세계는 붕괴 될 때까지 항상 이기적인 유전자에 의해 악용될 것입니다 (또는 삶이 너무 끔찍한 곳에 도달할 때까지 살 가치가 없습니다). 사회가 인권을 1차로 유지한다면,, 그들의 후손들에게는 자신있게 "WTHOE"라고 말할 수 있다. 현대 의 두 시스템 보기에서인간의 행동에 대한 포괄적 인 최신 프레임 워크를 원하는 사람들은 내 책을 참조 할 수 있습니다'철학의 논리적 구조, 심리학, 민d와 루드비히 비트겐슈타인과 존 Searle의언어' 2nd ed (2019). 내 글의 더 많은 관심있는 사람들은 '이야기 원숭이를 볼 수 있습니다-철학, 심리학, 과학, 종교와 운명 행성에 정치 - 기사 및 리뷰 2006-2019 3 rd 에드 (2019) 및 21st 세기 4번째 에드 (2019) 및 기타에서 자살 유토피아 망상. (shrink)

Dies ist kein perfektes Buch, aber es ist einzigartig, und wenn Sie die ersten 400 oder so Seiten überspringen, sind die letzten 300 (von etwa 700) ein ziemlich guter Versuch, das, was über Verhalten bekannt ist, auf soziale Veränderungen in Gewalt und Manieren im Laufe der Zeit anzuwenden. Das Grundthema ist: Wie kontrolliert und begrenzt unsere Genetik den gesellschaftlichen Wandel? Überraschenderweise versäumt er es, die Natur der Verwandtseinsauswahl (inklusive Fitness) zu beschreiben, die einen Großteil des tierischen und menschlichen gesellschaftlichen Lebens (...) erklärt. Ihm fehlt (wie fast jeder) ein klarer Rahmen für die Beschreibung der logischen Struktur der Rationalität (LSR – John Searles bevorzugter Begriff), den ich lieber die Deskriptive Psychologie des Höheren Ordnungsdenkens (DPHOT) nenne. Er hätte etwas über die vielen anderen Arten des Missbrauchs und der Ausbeutung von Menschen und dem Planeten sagen sollen, da diese jetzt so viel schwerwiegender sind, dass andere Formen der Gewalt fast irrelevant werden. Die Ausweitung des Konzepts der Gewalt auf die globalen langfristigen-Folgen der Replikationvon Genen von jemandem und ein Verständnis dafür, wie Evolution funktioniert (d. h. die Auswahl von Verwandten), wird eine ganz andere Perspektive auf die Geschichte, die aktuellen Ereignisse und die Wahrscheinlichkeit bieten, wie die Dinge in den nächsten paar hundert Jahren ablaufen werden. Man könnte zunächst feststellen, dass der Rückgang der körperlichen Gewalt in der Geschichte durch die ständig wachsende gnadenlose Vergewaltigung des Planeten (d.h. durch die Zerstörung der Zukunft des eigenen Nachkommen) durch die Menschen ausgeglichen (und ermöglicht) wurde.’ Pinker (wie die meisten Menschen die meiste Zeit) wird oft durch die Oberflächlichkeiten der Kultur abgelenkt, wenn es auf die Biologie ankommt. Sehen Sie hier und im Netz meine aktuellen Rezensionen zu Wilsons 'The Social Conquest of Earth' und Nowak und Highfields 'SuperCooperators' hier und im Netz für eine kurze Zusammenfassung der Leere des 'wahren Altruismus'(Gruppenauswahl) und der Funktionsweise der Verwandtschaftsauswahl und der Nutzlosigkeit und Oberflächlichkeit der Beschreibung von Verhalten in kultureller Hinsicht. Dies ist die klassische Natur/Pflege-Frage und Die Natur übertrumpft die Pflege - unendlich. Was wirklich zählt, ist die Gewalt, die der Erde durch die unerbittliche Zunahme der Bevölkerungs- und Ressourcenvernichtung (aufgrund von Medizin und Technologie und Konfliktunterdrückung durch Polizei und Militär) zugefügt wird. Etwa 200.000 mehr Menschen pro Tag (ein anderes Las Vegas alle 10 Tage, ein anderes Los Angeles jeden Monat), die etwa 6 Tonnen Oberboden, die ins Meer/Person/Jahr gehen – etwa 1% der gesamten jährlichen Verschwinden der Welt, etc. bedeuten, dass, wenn nicht irgendein Wunder geschieht, die Biosphäre und Zivilisation in den nächsten zwei Jahrhunderten, weitgehend zusammenbrechen werden, und es wird Hunger, Elend und Gewalt jeder Art in einem schwindelerregenden Ausmaß geben. Die Manieren, Meinungen und Tendenzen der Menschen, Gewalttaten zu begehen, sind ohne ihre Möglichkeit, etwas zu tun, um diese Katastrophe zu vermeiden, von Bedeutung, und ich sehe nicht, wie das geschehen wird. Es gibt keinen Raum für Argumente, und auch keinen Sinn (ja, ich bin ein Fatalist), also werde ich nur ein paar Kommentare machen, als ob es Fakten wären. Stellen Sie sich nicht vor, dass ich ein persönliches Interesse daran habe, eine Gruppe auf Kosten anderer zu fördern. Ich bin 78, habe keine Nachkommen und keine nahen Verwandtenund identifiziere mich nicht mit einer politischen, nationalen oder religiösen Gruppe und betrachte die, zu der ich standardmäßig gehöre, als ebenso abstoßend wie alle anderen. Eltern sind die schlimmsten Feinde des Lebens auf der Erde, und wenn man den weiten Blick auf die Dinge nimmt, sind Frauen so gewalttätig wie Männer, wenn man bedenkt, dass die Gewalt von Frauen (wie die meisten von Männern) weitgehend in Zeitlupe, in zeitlicher und raumweiseer Entfernung erfolgt und meist durch Stellvertreter - von ihren Nachkommen und von Männern - ausgeübt wird. In zunehmendem Maße tragen Frauen Kinder, unabhängig davon, ob sie einen Partner haben, und die Wirkung, eine Frau von der Zucht abzuhalten, ist im Durchschnitt viel größer als das Stoppen eines Mannes, da sie der Fortpflanzungsengpass sind. Man kann der Ansicht sein, dass die Menschen und ihre Nachkommen das Elend, das ihnen zukommt, verdienen und (mit seltenen Ausnahmen) die Reichen und Berühmten die schlimmsten Übeltäter sind. Meryl Streep oder Bill Gates oder J.K Rowling und jedes ihrer Kinder kann 50 Tonnen Topsoil jedes Jahr für Generationen in die Zukunft zerstören, während ein indischer Bauer und seine 1 Tonne zerstören können. Wenn jemand das leugnet, ist das in Ordnung, und zu seinen Nachkommen sage ich "Willkommen in der Hölle auf Erden" (WTHOE). Heute liegt der Schwerpunkt immer auf den Menschenrechten, aber es ist klar, dass die menschliche Verantwortung die Menschenrechte ersetzen muss, wenn die Zivilisation eine Chance haben soll. Niemand bekommt Rechte, ohne ein verantwortungsvoller Bürger zu sein, und das erste, was dies bedeutet, istdie minmale Umweltzerstörung. Die grundlegendste Verantwortung sind keine Kinder, es sei denn, eure Gesellschaft bittet euch, sie zu produzieren. Eine Gesellschaft oder eine Welt, die Menschen nach dem Zufallsprinzip züchten lässt, wird immer von egoistischen Genen ausgebeutet, bis sie zusammenbricht (oder einen Punkt erreicht, an dem das Leben so schrecklich ist, dass es nicht lebenswert ist). Wenn, die Gesellschaft weiterhin die Menschenrechte als primäre, zu ihren Nachkommen, kann man mit Zuversicht sagen "WTHOE". Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mindand Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Diejenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Ich beginne mit einigen berühmten Kommentaren des Philosophen (Psychologen) Ludwig Wittgenstein, weil Pinker mit den meisten Menschen (aufgrund der Standardeinstellungen unserer entwickelten angeborenen Psychologie) bestimmte Vorurteile über das Funktionieren desGeistes teilt und weil Wittgenstein einzigartige und tiefgründige Einblicke in das Wirken von Sprache, Denken und Wirklichkeit bietet (die er als mehr oder weniger koextensiv ansah), die er nirgendwo sonst findet. Diere bezieht sich nur auf Wittgenstein in diesem Band, was sehr bedauerlich ist, wenn man bedenkt, dass er der brillanteste und (...) originellste Analytiker der Sprache war. Im letzten Kapitel fasst er anhand der berühmten Metapher von Platons Höhle das Buch auf wunderbare Weise mit einem Überblick darüber zusammen, wie der Geist (Sprache, Denken, absichtliche Psychologie) – ein Produkt blinden Egoismus, nur geringfügig durch automatisierten Altruismus für nahe Verwandte, die Kopien unserer Gene tragen (Inclusive Fitness)– automatisch arbeitet, aber versucht, mit einer optimistischen Note zu enden, indem er uns Hoffnung gibt, dass wir dennoch seine enormen Fähigkeiten nutzen können, um zusammenzuarbeiten. Pinker ist sich dessen sicherlich bewusst, sagt aber wenig darüber aus, dass weit mehr über unsere Psychologie weggelassen wird als eingeschlossen. Unter den Fenstern in die menschliche Natur, die ausgelassen oder minimale Aufmerksamkeit gegeben werden, sind Mathematik und Geometrie, Musik und Klänge, Bilder, Ereignisse und Kausalität, Ontologie (Klassen von Dingen oder was wir wissen), die meisten der Erkenntnistheorie (wie wir wissen), Dispositionen (glauben, Denken, Richten, Beabsichtigen etc.) und der Rest der absichtlichen Handlungspsychologie, Neurotransmitter und Entheogene, spirituelle Zustände (z.B. Satori und Erleuchtung, Hirnstimulation und -aufzeichnung, Hirnschäden und Verhaltensdefizite und -störungen, Spiele und Sport, Entscheidungstheorie (inkl. Spieltheorie und Verhaltensökonomie), Tierverhalten (sehr wenig Sprache, aber eine Milliarde Jahre geteilte Genetik). Viele Bücher wurden über jeden dieser Bereiche der absichtlichen Psychologie geschrieben. Die Daten in diesem Buch sind Beschreibungen, keine Erklärungen, die zeigen, warum unser Gehirn es auf diese Weise tut oder wie es gemacht wird. Woher wissen wir, die Sätze auf ihre unterschiedliche Weise zu verwenden (d.h. alle ihre Bedeutungen zu kennen)? Dies ist die Evolutionspsychologie, die auf einer grundlegenderen Ebene arbeitet – der Ebene, auf der Wittgenstein am aktivsten ist. Und der Kontext, in dem Worte verwendet werden, ist kaum beachtet = eine Arena, die Wittgenstein als Pionier emittierte. Dennoch, ist dies ein klassisches Werk und mit diesen Vorsichtsmaßnahmen ist immer noch lesenswert. Wer aus der modernen zweisystems-Sichteinen umfassenden, aktuellen Rahmen für menschliches Verhalten wünscht, kann mein Buch "The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019) konsultieren. Die jenigen,die sich für mehr meiner Schriften interessieren, können 'Talking Monkeys--Philosophie, Psychologie, Wissenschaft, Religion und Politik auf einem verdammten Planeten --Artikel und Rezensionen 2006-2019 3rd ed (2019) und Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) und andere sehen. (shrink)

Я начинаю с некоторых известных комментариев философа (психолог) Людвига Витгенштейна, потому что Пинкер акций с большинством людей (из-за настройки по умолчанию нашей развитой врожденной психологии) определенные предрассудки о функционировании ума, и потому, что Витгенштейн предлагает уникальные и глубокие идеи в работе языка, мысли и реальности (которые он рассматривал как более или менее совсеоблены) не найдено в другом месте. Rere является лишь ссылкой на Витгенштейна в этом томе, который является наиболее прискорбным, учитывая, что он был самым блестящим и оригинальным аналитиком языка. (...) В последней главе, используя знаменитую метафору пещеры Платона, он красиво обобщает книгу с обзором того, как ум (язык, мысль, умы, умы, умы, умы) - продукт слепого эгоизма, умеренный лишь слегка автоматизированным альтруизмом для близких родственников, несущих копии наших генов (Инклюзивный Фитнес)- работает автоматически, но пытается закончить на оптимистичной ноте, давая нам надежду, что мы можем, тем не менее, сделать это. Пинкер, безусловно, известно, но мало говорит о том, что гораздо больше о нашей психологии остается вне, чем включены. Среди окон в человеческую природу, которые остались в стороне или уделяется минимальное внимание математики и геометрии, музыка и звуки, изображения, события и причинно-следственная связь, онтологии (классы вещей или то, что мы знаем), большинство эпистемологии (как мы знаем), диспозиции (вера, мышления, судить, намереваясь и т.д.) и остальные преднамеренной психологии действия, нейротрансмиттеров и энфеогенов, духовных состояний (например, satori и просветления, стимуляции мозга и записи, повреждения мозга и поведенческих дефицитов и расстройств, игры и спорт, теория принятия решений (в том же теории игры и поведенческой экономики), поведение животных (очень мало языка, но миллиард лет общей генетики). Много книг было написано о каждой из этих областей преднамеренной психологии. Данные в этой книге являются описаниями, а не объяснения, которые показывают, почему наш мозг делает это таким образом или как это делается. Как мы знаем, чтобы использовать предложения по-разному (т.е., знать все их значения)? Это эволюционная психология, которая работает на более базовом уровне – уровне, где Витгенштейн наиболее активен. И есть скудное внимание к контексту, context в котором слова используются - арена, которую Витгенштейн впервые. Тем неменее, это классическая работа и с этими предостережениями по-прежнему стоит прочитать. Те, кто желает всеобъемлющего до современных рамок для человеческого поведения из современных двух systEms зрения могут проконсультироваться с моей книгой"Логическая структура философии, психологии, Минd иязык в Людвиг Витгенштейн и Джон Сирл" второй ред (2019). Те, кто заинтересован в более моих сочинений могут увидеть "Говоря обезьян - Философия, психология, наука, религия и политика на обреченной планете - Статьи и обзоры 2006-2019 3-й ed (2019) и suicidal утопических заблуждений в 21-мst веке 4-й ed (2019) th и другие. (shrink)

A close reading of Mary Robinson’s late-eighteenth-century poem “London’s Summer Morning,” which captures all the noises and smells of a busy London street, is not enough to convince the reader that it isn’t all a dream. But whose dream? René Descartes and Wallace Stevens suggest that it may not matter.

Je commence par quelques commentaires célèbres par le philosophe (psychologue) Ludwig Wittgenstein parce que Pinker partage avec la plupart des gens (en raison des paramètres par défaut de notre psychologie innée évoluée) certains préjugés sur le fonctionnement de l’esprit, et parce que Wittgenstein offre des idées uniques et profondes dans le fonctionnement du langage, la pensée et la réalité (qu’il considérait comme plus ou moins coextensive) ne trouve nulle part ailleurs. Lare est seulement une référence à Wittgenstein dans ce volume, (...) ce qui est très malheureux étant donné qu’il était l’analyste le plus brillant et original de la langue. Dans le dernier chapitre, en utilisant la célèbre métaphore de la grotte de Platon, il résume magnifiquement le livre avec un aperçu de la façon dont l’esprit (langage, pensée, psychologie intentionnelle) - un produit de l’égoïsme aveugle, modéré que légèrement par l’altruisme automatisé pour les proches portant des copies de nos gènes (Inclusive Fitness)- fonctionne automatiquement, mais tente de se terminer sur une note optimiste en nous donnant l’espoir que nous pouvons néanmoins utiliser ses vastes capacités pour coopérer et faire du monde un endroit décent pour vivre. Pinker est certainement au courant, mais dit peu sur le fait que beaucoup plus sur notre psychologie est laissé de côté que inclus. Parmi les fenêtres de la nature humaine qui sont laissées de côté ou qui reçoivent un minimum d’attention, on peut lire les mathématiques et la géométrie, la musique et les sons, les images, les événements et la causalité, l’ontologie (classes de choses ou ce que nous savons), la plupart de l’épistémologie (comment nous le savons), les dispositions (croire, penser, juger, avoir l’intention, etc.) et le reste de la psychologie intentionnelle de l’action, des neurotransmetteurs et des enthéogènes, des états spirituels (p. ex. satori et illumination, stimulation et enregistrement du cerveau, lésions cérébrales et déficits comportementaux et troubles, jeux et sports, théorie de la décision (théorie des jeux et économie comportementale), comportement animal (très peu de langage mais un milliard d’années de génétique partagée). De nombreux livres ont été écrits sur chacun de ces domaines de la psychologie intentionnelle. Les données de ce livre sont des descriptions, pas des explications qui montrent pourquoi notre cerveau le fait de cette façon ou comment il est fait. Comment pouvons-nous utiliser les phrases de leur manière (c.-à-d., connaître toutes leurs significations)? Il s’agit d’une psychologie évolutive qui fonctionne à un niveau plus fondamental, c’est-à-dire le niveau où Wittgenstein est le plus actif. Et il y a peu d’attention au contexte dans lequel les mots sont utilisés - une arène que Wittgenstein a lancée. Néanmoins, il s’agit d’une oeuvre classique et avec ces mises en garde est encore bien la peine de lire. Ceux qui souhaitent un cadre complet à jour pour le comportement humain de la vue moderne de deuxemssyst peuvent consulter mon livre 'The Logical Structure of Philosophy, Psychology, Mind and Language in Ludwig Wittgenstein and John Searle' 2nd ed (2019). Ceux qui s’intéressent à plus de mes écrits peuvent voir «Talking Monkeys --Philosophie, Psychologie, Science, Religion et Politique sur une planète condamnée --Articles et revues 2006-2019 3e ed (2019) et Suicidal Utopian Delusions in the 21st Century 4th ed (2019) et autres. (shrink)

Science is, if not the most, at least one of the most important human activities which has an undeniable impact on our lives. However, it is a matter of debate that science and its various applications have many negative effects besides their numerous positive contributions. As the negative effects of the science and its applications have become more visible, the science-value relation has regained popularity in the philosophy of science. Precautionary principle is one of the central concepts of the late (...) science-value debates. We first scrutinize the science-value relation, especially whether the science is value-free or value-laden activity, from the perspective of history and philosophy of science, and argue that sciences involve both epistemic and non-epistemic values. Then we introduce the precautionary principle and discuss the possible causes and outcomes of having it as a methodological component of scientific research. Finally, we argue that, if the science-value relation can be reestablished on ethical grounds, as the precautionary principle demands, the negative effects of science and its applications on human health and environment might be minimized and science could contribute more to human happiness. -/- Bilim yaşamımızı biçimlendiren en önemli insan etkinliklerinden birisi, belki de en önemlisidir. Ancak bilimlerin ve onun çeşitli uygulamalarının insan yaşamına olumlu katkılarının yanında insan ve çevre sağlığı üzerinde pek çok olumsuz etkilerinin de olduğu tartışılmaktadır. Bilim ve uygulamalarının insan sağlığı ve çevre üzerindeki olumsuz etkilerinin her geçen gün daha çok görünür hâle gelmesi, bilim-değer ilişkisini yeniden önemli bir tartışma başlığı hâline getirmiştir. İhtiyat ilkesi bilim-değer ilişkisi üzerine yapılan tartışmaların odağında yer alan kavramlardan biridir. Biz çalışmamızda önce bilim-değer ilişkisini, bilimin değerden bağımsız bir etkinlik olup olmadığını bilim tarihi ve felsefesi perspektifinden ele alıyor ve bilimlerin hem epistemik hem de epistemik olmayan değerler içerdiğini savunuyoruz. Daha sonra ihtiyat ilkesini ele alıyor ve onun bilimsel araştırmaların yöntembilimsel bir bileşeni hâline getirilmesinin olası nedenleri ve sonuçları üzerinde duruyoruz. Son olarak, bilim-değer ilişkisinin, ihtiyat ilkesi örneğinde olduğu gibi etik temelli kurulması durumunda bilim ve uygulamalarının insan sağlığı ve çevre üzerindeki olumsuz etkilerinin azaltılabileceğini ve bilimin insan mutluluğuna daha çok katkı sağlayabileceğini tartışıyoruz. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

D’où vient la difficulté des démocraties libérales à résorber les inégalités de distribution des risques environnementaux qui affectent davantage les personnes racisées? Dit autrement, d’où vient leur incapacité à contrer le racisme environnemental? En mobilisant la notion de réification, cet article cherche à analyser les causes de la perpétuation de cette forme particulière de racisme dans nos sociétés. Après avoir défini ce concept et celui de racisme environnemental, nous explorons deux possibles explications s’appuyant sur des conceptions différentes du processus de (...) « réification de l’environnement ». La première est inspirée de Steven Vogel et György Lukács et la seconde de Simon Hailwood et Axel Honneth. Plutôt que de proposer une thèse forte, ce travail souhaite ouvrir un nouvel angle de recherche sur les racines conceptuelles d’un problème aux conséquences politiques, économiques et sociales qui maintient certaines populations dans des situations de plus grande précarité matérielle et morale. (shrink)

The fourteen papers in this collection offer a variety of original contributions to the epistemology of modality. In seeking to explain how we might account for our knowledge of possibility and necessity, they raise some novel questions, develop some unfamiliar theoretical perspectives, and make some intriguing proposals. Collectively, they advance our understanding of the field. In Part I of this Introduction, I give some general background about the contemporary literature in the area, by sketching a timeline of the main tendencies (...) of the past twenty-five years or so, up to the present debates. Next, I focus on four features that largely characterize the latest literature, and the papers in the present collection in particular: (i) an endorsement of the importance of essentialism; (ii) a shift to a “metaphysics-first” approach to modal epistemology; (iii) a focus on metaphysical modality as opposed to other kinds of modality; and (iv) a preference for non-uniform modal epistemology. In Part II, I present the individual papers in the volume. These are organized around the following four chapters, based on their topic: (A) Skepticism & Deflationism; (B) Essentialism; (C) Non-Essentialist Accounts; (D) Applications. -/- LIST OF CONTRIBUTORS: Francesco Berto; Stephen Biggs & Jessica Wilson; Justin Clark-Doane; Philip Goff; Bob Hale; Frank Jackson; Mark Jago; Boris Kment; Antonella Mallozzi; Graham Priest; Gabriel Rabin; Amie Thomasson; Anand Vaidya & Michael Wallner; Jennifer Wang. -/- The volume is dedicated to the memory of Bob Hale. -/- . (shrink)

Bilimi ve bilimsel bilgiyi kültür, değer ve öznel yargılardan izole ederek nesnel bir şekilde ortaya koyabilmeye yönelik hararetli tartışmaların yaşandığı yirminci yüzyıl bilim anlayışının temel gayesi, deney ve gözleme tabi olabilecek fiziki dünyadaki olguları, mantıksal çözümlemeye tabi tutarak birleştirilmiş bilime ulaşmaktır. Bu amaca giden yolda olgulara dayanmayan ve sınanamayan her türlü metafizik öge yok sayılır. Bilimsel bilginin sadece deney ve gözleme tabi olana, diğer bir deyişle olgu verilerine dayandığı iddiasını taşıyan bu düşünce sistemi, özellikle Viyana Çevresi üyeleri tarafından benimsenmiştir. Bu (...) bakımdan Çevre üyelerinin bilimsellik anlayışındaki temel ölçüt olgulara dayanan önermelerin ya da yargıların doğrulanabilmesidir. Bilimsel bilginin sadece olgusal dünyanın gözlemlenmesi ve bu gözlem sonucunda ortaya konulan önermelerin ya da ifadelerin doğrulanmasıyla sağlandığını düşünen Çevre üyelerinin bu savlarındaki amacı bilimi ve onun bilgisini her türlü kültür ve değer alanından uzaklaştırarak metafiziksel unsurlardan arındırılmış nesnel bilgiye ulaşmaktır. Çevre üyelerinin birçoğu bilim alanı içerisinde tartışmaya yol açan meselelerin aslında metafiziksel içerikli ve dolayısıyla bunların görünüşte problemler olduğunu belirterek bu tartışmaların bilimsel bilginin gelişimi önünde bir engel oluşturacağı kanaatindedir (Hızır, 1965, s. 254). Söz gelimi, Carnap’a göre, metafizik ögeler olgusal içeriğe sahip olmadığı ve sınanabilir nitelikte olmadıkları için bilim alanı içerisinde değerlendirilemez. Bu nedenle, metafizik ögeler hem doğrulanması mümkün olmadığı hem de dilin mantıksal dizimine genellikle uymadığı gerekçesiyle anlamsızdır (Öztürk, 2011, s. 155). Bu bakımdan Çevre üyelerine göre, olgulara dayanmayan ve bilimde yanılsamalara yol açan metafizik söylemler bilimden ayıklanmalı ve bilimsel bilgi ancak olgu ve deneye dayanan önermeler üzerinden yürütülmelidir. Öte yandan Çevre düşünürleri mantıksal çözümleme yoluyla olgulara dayanan önermelerin metafiziksel unsurlar içeren önermelerden ayırt edilebileceğini ifade etmiştir. Bu bağlamda metafizik önermeleri, metafizik olmayan önermelerden ayırt edecek ölçütün doğrulanabilirlik olduğunu savunurlar. Çevre üyelerinin bu tutumları bir bakıma bilim ve sözde bilim arasında ayrım yapma ve metafiziği bilimin dışında tutma çabası olarak da değerlendirilebilir (Kabadayı, 2011, s. 39-40). Yirminci yüzyıl bilim anlayışında bilimsel etkinlikte gözlemin ve gözlemi yürüten bilim insanlarının dolaysız öznel duyu verileriyle ilişkili olduğu bu nedenle gözlem verilerinin psikolojizmin etkisinde olduğu fikri ortaya atılır. Başta Neurath olmak üzere dönemin bilim felsefecileri bilimsel bilginin kültür, değer ve psikoloji gibi öznel unsurlardan uzaklaştığı sürece değerli olduğu kanısında olduğu için bu fikre karşı çıkmaktadır (Gillies, 2018, s. 123). Görüldüğü üzere, Çevre üyelerinin temel amacı metafizik önermelerden arındırılmış, olgulara dayanan bir bilime ulaşmaktır. Bu amacın gerçekleşmesine olanak sağlayacak yöntem ise mantıksal çözümlemedir. Bu bağlamda Çevre üyeleri olgulara dayanan ve doğrulanabilen önermelerin, söz dizimi (sentaks) ve anlamsal (semantik) açıdan incelemeye tabi tutulması gerektiğini düşünmektedir (Yardımcı, 2018, s. 13-15). Özellikle Carnap (1935, s. 9-10) doğrulamanın ancak öne sürülen önermenin mantıksal analize tabi tutularak yapılması gerektiğini iddia etmiştir (Irzık, 1962, s. 65). Bununla birlikte, felsefenin işlevi, önermeleri mantıksal analize tabi tutarak yalın hale getirmektir. İşte felsefenin bu yönü Neurath’da bilimin birliği, Carnap’ta ise bilimin sentaksı, yani bilimin mantığı üzerine çalışma anlamına gelir (Hızır, 1965, s. 252). Bilimi, bilim olmayandan ayırma yöntemi olarak kullanılan doğrulama işlemi, teorik bir söylem ve gözlem önermesi arasında yapılan bir işlem olması bakımından mantıksal ve dilsel bir özellik taşır. Buradaki temel sorun ise teorik bir önermenin gözlem önermelerine indirgenebilir nitelikte olması ve gözlem önermelerinin, gözlem ile nasıl ilişki kurduğunu saptamaktır. İşte Viyana Çevresi üyeleri bu ilişkinin protokol önermeleri ile kurulduğu kanaatindedir (Ural, 2012, s. 105-107) çünkü onlara göre; öznelerarası bir bilimin sağlanması için yansız ve anlam karmaşasından arındırılmış bir dil gereklidir (Serin, 2015, s. 55). Bu dil de ancak protokol önermeler aracılığıyla kurulabilir. Bu bağlamda Çevre üyelerinin, metafiziksel ifadeler barındıran önermelerin anlamsızlığı ve bilimleri ortak bir paydada birleştiren fiziksel bir dil oluşturma olmak üzere iki temel hedefinin olduğu söylenebilir (Godfrey-Smith, 2003, s. 25; Salgar, 2012, s. 187). (shrink)

This paper discusses the question whether it is possible to explain the notion of a singular term without invoking the notion of an object or other ontological notions. The framework here is that of Michael Dummett's discussion in Frege: Philosophy of Language. I offer an emended version of Dummett's conditions, accepting but modifying some suggestions made by Bob Hale, and defend the emended conditions against some objections due to Crispin Wright. This paper dates from about 1989. It originally formed part (...) of a very early draft of what became my Ph.D. dissertation. I rediscovered it and began scanning it, when I had nothing better to do, in Fall 2001, making some minor editing changes along the way. Suffice it to say that it no longer represents my current views. I hope, however, that it remains of some small interest. (shrink)

Dinî tecrübe Friedrich Schleiermacher (ö.1768) ile önem kazanan ve William James’in (ö.1842) eserleriyle din felsefesinde teistik delillerin içine dahil olan bir delildir. Dini tecrübelerin birçok şekilde meydana geldiği iddia edilmektedir. Bunlardan biri de sezgidir. Bu bildirinin amacı sezgisel bilginin Tanrı’nın varlığına delil olup olmadığını ortaya koymaktır. Sezgisel yetenek, insanın fiziksel gelişimine (yani beyin) paralel olarak gelişen bir yetidir ve zihnin gelişmesiyle birlikte kapasitesi artmaktadır. Önce çocukta duygusal bir sezgi hakim iken (4-7 yaş), daha sonra çocuğun somut işlemlere geçmesiyle sezgisel yetenek (...) somutla ilişkili hale gelir. (7-11 yaş) Ve somut nesne ve durumlar (deney ve pratikler) çocuğun sezgisel yeteneğinin gelişmesine yol açar. En son aşamada yani soyut işlemler döneminde (11-17 yaş) çocuğun beyninde prefrontal lobun gelişmesine bağlı olarak akli muhakeme gelişir ve bunun etkisiyle sezgisel yetenek, akli verileri kullanarak soyut sezgiye yönelir. Sezgisel yetenek böylece üç dönemin özelliklerini gösterebilir; çocukluktan aldığı duygusal sezgi ve somut/nesnenin çağrıştırdığı somut sezgi ve aklın dış dünyadan aldığı bilgileri zihinsel süreçlerden geçirerek işlemesi sonucu gelişen akılcı sezgi. O nedenle insanlarda tek bir sezgiden bahsetmek yanlıştır. Sezginin üç türü birbiriyle eş güdümlü olarak bilgiyi elde etmek için çalışır. Bu üç sezgi türünden akılcı sezgiye önem veren İbn Sina, sezgi bilgisini rasyonel, epistemolojik alana dahil eder. Yaptığı ilim sınıflamasında sezgi bilgisini deneye dayalı bilgi türü olarak görür ve akla/deneye dayalı bir sezgi anlayışı geliştirir. Bu sezgi anlayışı, peygamberliği rasyonel bir temele oturtmak ve irrasyonel olmadığın açıklamak için de kullanır. Kudsi akla sahip peygamberler üstün zekalarının etkisiyle güçlü sezgiye sahip olurlar ve vahiy alırlar. Vahiy alan sezgisel yetenek diğer insanlarda ortaya çıkıp dini tecrübeleri şekillendirebilir mi? Peygamberlerin vahiy tecrübesini taklit ederek kendilerinde yüksek sezgisel yeti olduğunu savunan bazı kişiler (veli) ilham yoluyla bilgi elde ettiklerini iddia etmişlerdir. Dini tecrübe delilinde bu tür tecrübeler dini delil olarak sayılmaktadır. Fakat bu sezgisel bilginin kaynağı duygu mudur, somut bir gösterge (deney) midir yoksa akıl mıdır? İlham ürünü olan eserlerde her zaman duygu vardır ve bu tür ifadeler insanı duygunun hakim olduğu zihinsel bir duruma götürür. Fakat vahiy tecrübesinde duygunun yanında, somut dünyanın varlığı ve akla dayalı bir sezginin olduğu da vurgulanmaktadır. O nedenle sezgisel bilgi ürünü vahiy üç tür sezgi bilgisine dayalı iken, ilham ürünü olan sezgisel bilgi sadece duyguya dayalıdır. O nedenle ‘dini’ bir delil olarak değil ‘mistik’ bir delil olarak değerlendirmeyi hak eder. (shrink)

RIGHT TO SILENCE-UK, U.S, FRANCE, and GERMANY SALLY RAMAGE (TRADE MARK REGISTERED) WIPO Orchid ID 0000-0002-8854-4293 Pages 2-30 Current Criminal Law, Volume 1, Issue 2, -/- Sally Ramage, BA (Hons), MBA, LLM, MPhil, MCIJ, MCMI, DA., ASLS, BAWP. Orchid ID 0000-0002-8854-4293 Publisher & Managing Editor Criminal Lawyer series [1980-2022](ISSN 2049-8047) Current Criminal Law series [2008-2022] (ISSN 1758-8405) and Criminal Law News series [2008-2022] (ISSN 1758-8421). Sweet & Maxwell (Thomson Reuters) (Licensed Annotator of UK Statutes) in annual law books Current Law (...) Statutes Annotated, (2006, 2009, 2010 editions) (sole and separate S&M contracts) for 7 UK Criminal Justice Statutes: UK Safeguarding Vulnerable Persons Act 2006; UK International Development Act 2006; UK Fraud Act 2006; UK Policing and Crime Act 2009, UK Local Democracy Act 2009; UK Bribery Act 2010; and UK Crime and Security Act 2010. TradeMark SALLY RAMAGE ® (2005-2025) in the UK, 2401827; WIPO TradeMark SALLY RAMAGE® 900614; USA TradeMark 3,440,910) (2008-2028). WARNING: The doing of an unauthorized act in relation to a copyright work may result in both a civil claim for damages and criminal prosecution. -/- ABSTRACT The privilege of the right to silence can be traced back to the 12th century, becoming more developed in later centuries. -/- Table of cases European Court of Human Rights Deweer v Belgium [1980], Eckle v Germany [1982], DN v The Netherlands [1975], Funke v France [1993] 16 EHRR 297, JP v Austria [1989], Kansal v UK [2003] Application No 21413/02 Khan v UK [2000] 31 EHRR 45, Saunders v UK [1997] 23 EHRR 313, Schenk v Switzerland [1991] 13 EHRR 242, and Tora Tolmos v Spain [1995] Table of Cases United Kingdom Brown v Procurator Fiscal, Dunfermline, [2000] , The Times, Feb 14, High Ct Scot.; HM Advocate v Friel [1978] SLT; Lambe v Munster [1882] 10 QBD 110.; Pearse v Pearse [1846] Eng Rep 950 (on truth); Re Pantmaenog Timber Co Ltd [2003] HL; R v Bryce [1992] 95 Cr App Rep 320; R v Canale [1990] 2 All ER 187; R v Fitzpatrick [1995] 4 SCR 154; R v Herbert [1990] 2 SCR 151; R V Hertfordshire County Council, ex parte Green Environmental Industries and another [2000] 1 All ER 773; R v Keenan [1989] Crim LR 720; R v Maguire [1990] Cr App Rep 115; R v Pound, Green and ors [2004]; R v Sang [1979] Crim LR 655; R v Saunders [1986] unreported; R v Seelig, R v Spens [1991] CA; R v Smith [1992] 95 Cr App. R. 191; R v Steen and ors [2003] unreported; R v Walsh [1981] CrimLR 822; R V Ward 96 Cr App R [1993]; R v Weekes [1993] Crim LR 211; R v White [1999] 2 SCR 417; R v Young [2003] unreported; Thompson Newspaper v Canada [1990] 1 SCR 425; Walsh Automation (Europe) Ltd v Bridgeman and ors [2002] EWHC 1344 QB France-Law France 1789 Declaration des driots de l‟homme et du citoyen 1808 Code d ‟instruction criminelle 1946 Constitution 1958 Code de procedure penale 2000 Penal Code Germany-Law Germany 1871 Criminal Code 1877 Criminal Procedure Code (St PO) 1877 Judicial Organisation Law 1949 Constitution 1975 Criminal Code 1998 Criminal Code Table of Cases Germany Germany BGH Admissibility of secret tape recordings judgement 14 June 1960, in BGHSt 14, 358 BGH Lie detector judgement 16 Feb 1954, in BGHSt 5, 332. BberfG Decision concerning the applicability of ne bis in idem 31 March 1987, in BberfGE 75,1; BGH Sweeping deception of suspect judgement 24 August 1988, in BGHSt 36, 328. BGH Judgement 24 August 1993, in BGHSt 39, 305 Table of Cases United States United States of America California v Byres [1971] 402 U.S. 424; Fisher v United States 475 U.S. 391 [1986]; Griffin v California [1965] 380 US 609 [; Hoffman v United States [1950] 341 U.S. 479; Supreme Court Baldwin v NY, 399 US 143 [1970]; Supreme Court Chavez v Martinez , U.S. 123 [2003]; Supreme Court Doyle v Ohio, 426 U.S. 610 [1976]; Supreme Court Escobedo v Illinois, 378 U.S. 478 [1964]; Supreme Court Giglio v US, 405 U.S. 150 [1972] Supreme Court Harris v NY, 401 U.S. 222 [1971]; Supreme Court Kirby v Illinois, 406 U.S. 682 [1972]; Supreme Court Miranda v Arizona, 384 U.S. 436 [1966]; Supreme Court Moore v Illinois, 408 U.S. 768 [1972]; Supreme Court Moran v Burbine, 475 U.S. [1986]; Supreme Court Orzoco v Texas, 324 U.S.24 [1969]; Supreme Court US v Hale [1975] 422 US 17; Supreme Court US v Leon, 468 U.S. 897 [1984]; Supreme Court US v Salerno, 481 U.S. 739 [1987]; Twining v New Jersey 211 US 78 113 -/- . (shrink)

Metaverse, başka olanakları olan bir evrenin inşa edilmesine yönelik bir girişimdir. Sanal evren önermelerinin çeşitli süreçlerden geçtikten sonra geldiği bu noktada dijital ikizler ve çeşitli ekonomik yatırımlar söz konusudur. Ne var ki, Metaverse yeni bir evrene işaret ederken benliğin bir kopyasını ve konvansiyonel ekonomik etkileşimlerin imitasyonunu üretmenin çok daha ötesini vaad edebilir. Ancak bu potansiyelleri açığa çıkarabilmek için yoğunlaşılması gereken alanları titizlikle tespit etmek gerekir. Metaverse, gündelik hayat diyaloglarına epey sızmış olsa da akademik alanda yapılan çalışmalar sınırlıdır. Keza mekana dair (...) araştırmaların da bu alana odaklanacak şekilde geliştirilmesine ihtiyaç vardır. Yeni evren önermeleri, ne kadar yol alırsa alsın bir noktada fiziksel dünyanın nicel değerlerine tutunması nedeniyle kendi gerçekliğini yaratmasını engellemektedir. Oysa evrenin kendi altyapısının sayısal sistemlere dayanması, ürettiği ve üreteceği mekanların tahayyülünün de nicel bir tabanda sıkışmasını gerektirmez. Nicel ve indirgemeci tavrı kırabilmek adına bu evrenin atmosferlerine yönelmekte fayda vardır. Çalışmanın amacı Metaverse’ün gündeme getirdiği olasılıkları mimari atmosfer tartışmalarıyla çarpıştırmak ve Metaverse’e dair alternatif bir okuma yapmaktır. Mekanların atmosferine dair teorilerin geliştirilmesi ve atmosferik çalışmaların yapılması, bu öte-deneyimlerin tarif edilmesine imkan verecektir. Mimari atmosfere, anidenliğe, esrik varoluşa ve halüsinatif imgeye odaklanılması Metaverse’ün açılımlarını artıracak ve çok katmanlı bir deneyimi mümkün kılacaktır. Atmosferin özne ve nesne gibi sınırları aşan bir fenomen olduğu öne sürülebilir. İnsanları, yerleri ve şeyleri birbirine bağlamasıyla atmosferler, bağlayıcı ve bütünleyici bir tavra sahiptir. Atmosferin kaynağı olan noktayı tam olarak belirlemek güçtür, mekanı bulutsu bir biçimde doldurur. Bulanık görüyü artıran başka bir özellik de atmosferin birden içine düşüldüğüne yönelik deneyimde yatar. Atmosferin tınıları kendini esrik varoluşta duyumsatır. Esriklik özün doğrudan tezahürü olarak da ele alınabilir. Atmosferin ve esrik varoluşun bağdaştığı imge, ‘halüsinatif imge’ olarak tarif edilebilir. Halüsinatif imgenin referanslarını fiziki dünya ile sınırlamayan bir yapısı vardır. Bu yönü ile Metaverse’e özgü alternatif algıların oluşmasına aracı olabilir. Nitekim halüsinatif imgelem, bulutsu dağılımın içine aniden sürükleniş veya dalma hali ile oluşan imgeleri tarif eder. Esrik varoluşun duyumsanmasına paralel bir şekilde oluşan bu imge, bizi Metaverse’ün ürettiği atmosfere içkin bir hale getirecektir. (shrink)

21. yüzyılın üçüncü on yılının şafağında, insanlığın varlığı son derece tehlikeli hale geldi. Ormanlarımızı kesiyor, tatlı su akiferlerimizi tüketiyor ve hayati önem taşıyan topraklarımızı kaybediyoruz. Okyanuslarımızdaki yaşamı sıyırıp yerine yüz milyonlarca ton plastik atık koyuyoruz. Çevremizi toksik endüstriyel kimyasallarla dolduruyoruz. Kirliliğimiz, kıtalardaki yaşamın dokusunu parçalayan ısı dalgalarına, kuraklıklara ve vahşi yangınlara neden olan iklim değişikliğini tetikliyor. Ve dünyaya yeni nesiller getiriyoruz, onurlu bir varoluşun kaynaklarına erişmeye ihtiyaç duyan milyonlarca insan. Hayata yönelik tehditlerin kapsamı ve genişliği her geçen gün artmaktadır. Bu (...) sürdürülebilir bir kalkınma şekli değildir. -/- Hastalıklarımızın temel nedeni, yanlış bir düşünce tarzından kaynaklanır. Bu tam olarak ne anlama geliyor? bu, ruhsal doğamızı inkar ederken kendimizi esas olarak maddi varlıklar olarak düşündüğümüz anlamına gelir. Maddi varlıklar olarak var olduğumuzu ve başka bir şey olmadığını düşündüğümüz için öncelikle bedenlerimizi zararlardan korumaya ve maddi varlığımızı sürdürmeye önem veririz. Manevi doğamız, eğer hiç düşünülürse, fiziksel varlığımızın ikincil bir yönü olarak ele alınır - ciddiye alınmaması gereken bir şey. Bizim için önemli olan tek şey maddi dünyada ortaya çıkan fenomenlerdir - görülebilen, duyulabilen, dokunulabilen veya ölçülebilen şeyler, ancak duyularımızın bizi aldattığını biliyoruz, duyular beynin bir yapısıdır. . Gerçek bir dünya olarak kabul ettiğimiz şey bir yanılsamadır. Pozitivist ve materyalist düşüncenin tahakkümü mantıksızlığa ve yıkıma yol açar. -/- Peki bu yaklaşım bizi nereye götürdü? Bize bir mutluluk ve tatmin duygusu getirdi mi? Her günü neşeli bir işbirliği ruhu içinde, parlak umutlar ve mutlu beklentilerle dolu kalplerimizle yaşamak yerine, kendimizi diğerlerinden soyutladık ve onları rakip veya düşman olarak gördük. Düşüncelerimiz, sonsuz bir savaş, yoksulluk, açlık ve çevresel yıkım döngüsüne yol açan şüphe, korku ve açgözlülükle dolu. Yakında uyanmadıkça ve ruhsal doğamıza dikkat etmedikçe, Dünya'da insanlık için bir gelecek olmayacak. -/- Kelimeler hayattır. Kelimeler hafiftir. Kelimeler güçtür. Kelimeler enerjidir. Sözler gerçektir. Kelimeler canlandırabilir ve kelimeler de öldürebilir. Kelimeler umut verebilir veya bizi umutsuzluğa sürükleyebilir. İnsanlar barışı inşa etmek için kelimeleri, savaşmak için kelimeleri kullanırlar. Kelimeler kültürler, dinler ve milletler arasında duvarlar oluşturabilir. Ve kelimeler de köprüler kurabilir. Bir bireyin, bir ailenin, bir topluluğun, bir ülkenin ve gezegenimizin varlığı, konuştuğumuz kelimelerin gücüyle iyiye veya kötüye yönlendirilmektedir. Konuştuğumuz kelimeler bu dünyada olan her şeyden sorumludur. Bu nedenle, konuştuğumuz kelimelerden sorumlu olmalıyız. Gelecek nesiller adına, umarım her birimiz sadece parlak, ışık dolu sözler söylemek için elimizden gelen her şeyi yaparız, böylece bir gün torunlarımız ışıkla dolu bir dünyaya doğar. Kaybedecek vakit yok. Bu andan itibaren, umarım hepimiz kullandığımız kelimelere yakından bakar ve onları parlaklık ile doldurmak için sürekli çaba gösteririz. -/- Kimse bizim için hayatımızı değiştiremez. Kimse bizim için dünyayı değiştirmeyecek. Her birimizin, konuştuğumuz her kelimenin serbest bıraktığı olağanüstü, yaratıcı gücü tanımasının ve bilinçli olarak sadece şükran, teşvik ve iyi niyetle dolu kelimeleri konuşmanın zamanı geldi. Bu andan itibaren, kendimiz ve başkaları için sevgi ve bağışlama ile rezonansa giren kelimeleri seçelim. Sadece bir adım ileri gidersek bunu kesinlikle yapabiliriz. Her seferinde bir adım, her seferinde bir kelime, bilincimizdeki trajedi ve izolasyon tohumlarını söküp onları mutluluk ve uzlaşma dalgalarına dönüştürebiliriz. Kendimiz, Toprak Ana ve gelecek nesiller adına, insanlığın Dünya üzerindeki olumlu evrimine katkıda bulunan kelimeleri kullanalım. (shrink)

Antes de entrar cuidadosamente no estudo de cada filósofo, em suas respectivas ordens cronológicas, é necessário dar um panorama geral sobre eles, permitindo, de relance, a localização deles em tempos históricos e a associação de seus nomes com sua teoria ou tema central. l. OS FILÓSOFOS PRÉ-SOCRÁTICOS - No sétimo século antes de Jesus Cristo, nasce o primeiro filósofo grego: Tales de Mileto2 . Ele e os seguintes filósofos jônicos (Anaximandro: Ἀναξίμανδρος: 3 610-546 a.C.) e Anaxímenes: (Άναξιμένης: 586-524 a.C.) tentaram (...) expressar/elucidar o que é a arché, ou constitutivo fundamental do Universo. 4 Também sobressaem as teorias de Pitágoras (Ὁ Πυθαγόρας: 570 a.C.- 495 a.C.), completas de misticismo e Matemática; a de Heráclito (Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος: 540-470 a.C.), o filósofo do devir e o de seu oponente, Parmênides (Παρμενίδης: 530-460 a.C.), que elucida a primeira teoria do ser, e para qual é alcunhado como o iniciador da Metafísica. Anaxágoras (Ἀναξαγόρας: 500 a.C.- 428 a.C.) esboça uma teoria sobre o Nous, o espírito divino. Por outro lado, Demócrito (Δημόκριτος: Grécia: 460-370 a.C.) e Empédocles (Ἐμπεδοκλῆς: 490 a.C.-430 a.C.) insistem no materialismo. Em contrapartida, os sofistas (Parmênides, Cálicles (Καλλικλῆς: personagem platônico cuja existência é duvidosa) e Górgias (Γοργίας: 485 a.C.-380 a.C.)) gozam das suas aptidões à dialética, e colocam o relativismo como uma posição filosófica. Sócrates será o inimigo mais temível dessa posição. Este é o começo do movimento filosófico de Atenas, que culmina nos séculos quinto e quarto, tal qual, posteriormente, veremos. 2. O APOGEU GREGO – Sócrates (Σωκράτης: 469 a.C.-399 a.C.), Platão (Πλάτων: 428/427- 348/347 a.C.) e Aristóteles (Ἀριστοτέλης: 384 a.C.-322 a.C.) formam o triunvirato dos grandes filósofos gregos. O primeiro (Sócrates), com seu método "maiêutico" e sua teoria do conceito; o segundo (Platão), com sua teoria das ideias e seu estilo literário (dialogista); e o terceiro (Aristóteles), com a estruturação dos principais ramos filosóficos, como a Lógica, a Metafísica, a Ética, a Psicologia racional e a Política; todos eles elevaram a Filosofia para um posto de primeira ordem. Doravante, todos os filósofos tornam-se credores das contribuições desses gênios. Em certos autores, é clara a influência de Platão ou de Aristóteles. Sendo que, ambos os filósofos, tiveram influência absoluta de Sócrates, uma vez que Platão fora seu discípulo, e Aristóteles discípulo de Platão. A Idade Média, por exemplo, foi toda ela, em sua gênese e desenvolvimento, alicerçada no pensamento e nas ideias platônicas; tal era histórica é caracterizada pela luta em favor de um ou de outro autor; o platonismo tomou precedência nos primeiros séculos do cristianismo; somente após o décimo século Aristóteles foi redescoberto. 3. A FILOSOFIA CRISTÃ MEDIEVAL - Santo Agostinho (354 a.C.-430 a.C.) se destaca, no quinto século, com sua teoria da iluminação e a aplicação da teoria platônica ao Cristianismo. No século XIII, São Tomás de Aquino (1225-1274), sintetiza Aristóteles com o Cristianismo. Os dois autores formam o núcleo da filosofia cristã em seus respectivos séculos. A escolástica teve seu tempo de decadência. Se mencionam, principalmente, dois autores: João Duns Escoto (1266-1308) e Guilherme de Ockham (1285-1347). O primeiro é o "Doutor Sutil ", e o segundo cai em um fideísmo e um nominalismo, para todos os conceitos criticáveis. Em uma segunda parte, tentaremos explicar os respectivos pensamentos dos autores mencionados, e outros que pertencem ao mesmo tempo, antigos e medievais. Naquela época, a Filosofia era puramente realista, aplicada ao mundo e ao homem. Somente na Idade Moderna, a Filosofia assumirá o problema do conhecimento como a base e o começo de todo filosofar. 4. A FILOSOFIA RACIONALISTA (MODERNA) - Na Idade Moderna, sobressai o racionalismo de Descartes (1596-1650) prolongado, então, com Malebranche (1638-1715) (ocasionalismo), Espinosa (1632 -1677) (panteísmo) e Leibniz (1646-1716) (teoria das mônadas). Estamos nos séculos XVII e XVIII. A atenção será focada nas disputas filosóficas da corrente empirista contra a racionalista. 5. A FILOSOFIA EMPIRISTA – O empirismo é florescido, principalmente, na Inglaterra. Francis Bacon (1561-1626), primeiro, e depois Locke (1632-1704) com sua rejeição de ideias inatas, Berkeley (1685-1753) com postura e ideias paradoxais, também idealistas e Hume (1711-1776), com suas famosas críticas contra o princípio da causalidade e o conceito de substância, são os principais autores. 6. KANT E OS IDEALISTAS ALEMÃES - Como a tentativa de sintetizar o racionalismo e empirismo, está a teoria de Kant (1724-1804), no século XVIII. Para o seu gênio seguido pelos três idealistas alemães mais importantes: Fichte (1762-1814) (idealismo subjetivo), Schelling (1775-1854) (idealismo objetivo) e Hegel (1770-1831) (idealismo absoluto). Esses Autores representam o ápice da especulação filosófica. A análise, a profundidade, a complexidade da expressão e o espírito sistemático são as características do gênio alemão idealista. 7. OS FILÓSOFOS DO SÉCULO XIX - Antes de tudo, é necessário mencionar, no século dezenove, aos dois grandes críticos de Hegel, que são Kierkegaard (1813-1855) (precursor do existencialismo) e Marx (1818-1883) (com seu materialismo dialético). O próximo é outro casal: Nietzsche (1844-1900) (teoria do Super-homem) e Schopenhauer (1788-1860) (com seu absoluto pessimismo). Comte (1798-1857) com sua doutrina positivista, completará o quadro desses filósofos. Numa outra oportunidade, vamos desmembrar sobre o pensamento e principais ideias acerca desses autores. 8. OS FILÓSOFOS DO SÉCULO XX - Antes de tudo, há um autor que iluminou a filosofia do século XX: Edmund Husserl (1859-1938), fundador do método fenomenológico. Em seguida, existem dois fluxos que são derivados diretamente de Husserl, a saber, o existencialismo e a axiologia. Dentro da corrente axiológica, estudaremos Scheler (1874-2928). Por outro lado, o existencialismo tem quatro autores principais; dois são alemães: Heidegger (1889-1976) e Jaspers (1883-1969); e os demais são franceses: Sartre (1905-1980) e Marcel (1889-1973). Heidegger insiste em que seu tema tratado em sua filosofia não é a unicidade do homem, mas o ser em geral. Jaspers é famoso por seu conceito de transcendência (Deus). Sartre é um antiteísta sincero, e seu existencialismo é definido como um pensamento que assume todas as consequências da negação de Deus. Em contraste, Gabriel Marcel é um filósofo Católico, que conseguiu uma análise profunda das situações humanas, que aparecem em íntima concordância com as verdades cristãs. Vamos terminar com Russell (1872-1970), autor básico do positivismo lógico. Cronologia de filósofos e suas escolas até nossos dias ➢ Filosofia Antiga - Escola naturalista da Jônia: Tales, Anaximandro e Anaxímenes; - Escola matemática da Itália: Pitágoras e os pitagóricos; - Escola idealista de Eléia: Xenófanes (570-475 a.C.), Parmênides, Zenão (490/85-420 a.C.) e Meliso (h.443); - Escola empirista: Heráclito, Empédocles e Anaxágoras; - Escola atomista de Abdera: Leucipo (h.437) e Demócrito; - Escolas de Atenas: - Sofistas: Protágoras (480-410), Górgias (484-375?); Sócrates, Platão e Aristóteles; - Pirronismo: Pirro (h.365-h.275); - Estoicismo: Zenão de Cítio (359/33-262) e Crisipo (281/77-208); - Epicurismo: Epicuro (341-270); - Nova Academia: Arcesilau (315-241) e Carnéades (214-129); Romanos: Sêneca (4 a.C.-65 d.C.), Marco Aurélio (121-180) e Cícero (106-43). - Escola greco-judia: Fílon de Alexandria (25 a.C.-50 d.C.); - Neoplatonismo: Plotino (204/5-270), Porfirio (h.233-304), Jâmblico (h.250-330) e Proclo (h.411-485). ➢ Filosofia patrística - Apologistas: São Justino (100/10-165), Ireneu de Lyon (h.140-h.l 77) e Atenágoras (fines s. II); - Alexandrinos: São Clemente (h.145/50-215) e Orígenes (h.185-255); - Africanos: Tertuliano (h.160-230), Arnóbio (h.260-h.327) e Lactâncio (nascido h. 250); - Gregos: São Basílio (h.330-379), São Gregório de Nazianzo (330-390), São Gregório de Níssa (330-390) e Pseudo-Dionísio (h.500); - Latinos: São Hilário (h.315-367), Santo Ambrósio (333-397) e Santo Agostinho; - Outros: Claudiano (+h.473), Boécio (480-524), São Isidoro (h.560-633) e Beda (672/3-735). ➢ Filosofia Medieval/Escolástica - Judeus: Isaac Israeli (+h.940), Salomão Ibn Gabirol (h.l020-p.l058) e Maimônides (1135- 1204); - Árabes: Alquindi (h. 796-874), Al-Farabi (870-950), Avicena (980-1037), Algazali (1058- 1111) e Averróis (1126-1198); - Escola palatina: Alcuíno de Iorque (730/5-804), Rábano Mauro (h.784-856), Escoto Erígena (h.810-h.870) e Papa Silvestre II (+1003); - Dialéticos: Santo Anselmo (1033/4-1109) e Pedro Abelardo (1079-1142); - Tradutores: Domingo Gundisalvo (meados s. XII), Gerardo de Cremona (h. 1114-1187); - Enciclopedistas: Teodorico de Chartres (+1155), Hugo de São Vitor (+1141) e Vicente de Beauvais (+1264); - Universidades: Guilherme de Auvergne (1180- 1249) e Sigerio de Brabante (+h.l284); - Dominicanos: São Alberto Magno (1206-1280) e Santo Tomás de Aquino; - Franciscanos: Alexandre de Hales (1170/80-1245), São Boaventura (1217-1274), Roger Bacon (h.1210/14-1292), João Duns Escoto, Raimundo Lulio (1235-1315) e Guilherme de Ockham (h.1285-1349). ➢ Filosofia Moderna - Humanistas Renascentistas: Ficino (1433-1499), Erasmo (1467-1536), Maquiavel (1469- 1527), Thomas More (1480-1535), Juan Luis Vives (1492-1540) e Giordano Bruno (1548- 1600); - Racionalismo: Descartes, Malebranche, Espinosa e Leibniz; - Empiristas: Francis Bacon, Thomas Hobbes (1588-1679), Locke, Berkeley e Hume; - Escola escocesa: Thomas Reid (1710-1796); Iluministas: Voltaire (1694-1778), Condillac (1715-1757), Diderot (1713-1784) e J. J. Rousseau (1712-1778). - Idealismo transcendental: Kant; - Idealismo subjetivo: Fichte; - Idealismo objetivo: Schelling; - Idealismo absoluto: Hegel; - Pessimismo: Schopenhauer; - Ecletismo: Cousin (1792-1867); - Positivismo: A. Comte, J. S. Mill (1806-1873) e H. Spencer (1820-1900); - Socialismo: H. Saint-Simon (1760-1825), Ch. Fourier (1772-1837) e K. Marx; - Vitalismo: Nietzsche e W. Dilthey (1833-1912). ➢ Filosofia Contemporânea - Intucionismo: H. Bergson (1859-1941); - Pragmatismo: Ch. S. Peirce (1839-1914), W. James (1842-1910) e J. Dewey (1859-1952); - Fenomenologia: Husserl, Scheler, N. Hartmann (1882-1950) e M. Merleau-Ponty (1908- 1961); - Existencialismo: Jaspers, Heidegger, Marcel e Sartre; - Atomismo lógico: B. Russell (1872-1970) e L. Wittgenstein (1889-1951); - Positivismo lógico: M. Schlick (1882-1936), R. Carnap (1891-1970 ) e A. J. Ayer (1910- 1990). - Filosofia analítica: J. L. Austin (1911-1960), G. Ryle (1900-1976), W.V.O. Quine (1908- 2000), P. F. Strawson (1919-2003) e H. Putnam (1926-); - Hermenêutica: H. G. Gadamer (1900-2002), P. Ricoeur (1913-2007) e J. Habermas (1929-). - Estruturalismo e pós-estruturalismo: F. de Saussure (1857-1913), C. Lévi-Strauss (1908- 2009) e M. Foucault (1926-1984). - Filosofia pós-moderna: J. F. Lyotard (1924-1999), G. Deleuze (1925-1995), J. Derrida (1930- 2004), R. Rorty (1931-2007) e G. Vattimo (1936-). - Comunitaristas: A. Maclntyre (1929-), Ch. Taylor (1931-). REFERÊNCIAS BIBLIOGRÁFICAS CHAUÍ, M. Iniciação à Filosofia. Vol. Único. 2ª ed. São Paulo: Ática, 2013. 460 p. SANTOS, R. dos. Filosofia: Uma breve introdução. 1ª ed. Pelotas: Dissertativo Incipiens, 2014. 108 p. . Rua do Riachuelo, 303, Centro, Rio de Janeiro, RJ Casa Histórica de Osório CEP: 20230-011 E-mail: [email protected]. (shrink)

NUTRIÇÃO SOBRE A AZOOSPERMIA EM BOVINOS -/- -/- E. I. C. da Silva Departamento de Agropecuária – IFPE Campus Belo Jardim Departamento de Zootecnia – UFRPE sede -/- AZOOSPERMIA EM BOVINOS -/- INTRODUÇÃO -/- A falta completa de esperma no ejaculado pode ser devido a uma falha no processo de espermatogênese ou relacionada a causas no transporte do esperma. Com relação ao transporte, o esperma pode ser impedido de ser ejaculado mediante bloqueios ou oclusões no sistema do ducto extragonadal, ou (...) por causa de uma disfunção ejaculatória. Nos cães, por exemplo, a possibilidade de oclusão ser a causa pode ser determinada por medições de fosfatase alcalina (ALP) no plasma seminal, já que a ALP se origina do epidídimo e seminífero epitélio tubular. Se a concentração de ALP no fluido seminal for superior a 5000 UI/l, a amostra ejaculada contém fluido desses tecidos e a oclusão pode ser descartada. -/- As causas testiculares da azoospermia incluem a falha da espermatogênese, que pode ser causada por uma série de fatores; estes incluem fatores hormonais, imunológicos, congênitos, tóxicos, patogênicos, traumáticos e nutricionais. Aqui, as supressões na região do AZF (que contém sub-regiões AZFa, AZFb e AZFc) no cromossoma Y desempenham um papel importante, representando 10-15% dos casos de azoo- e oligospermia. Na região AFZc, o gene DAZ, que é suprimido na azoospermia, é considerado importante no controle espermatogênico, uma vez que a sua eliminação é frequentemente detectada em homens e/ou animais inférteis. -/- A perda total da capacidade de formação de espermatozoides pelo epitélio testicular e, portanto, a ausência de espermatozoides viáveis ou não no volume ejaculado pelo animal é denominado como azoospermia (VARNER et al., 2000), um macho nessas condições deve ser imediatamente retirado dos processos produtivos e não é, de forma alguma, viável para fins reprodutivos. A origem da causa pode ter caráter nutricional, ou outras, sendo multifatoriais; em processos crônicos severos pode-se chegar à azoospermia reversível, que é diagnosticada e corrigida de forma oportuna. Entre os principais fatores de caráter nutricional temos: -/- 18.1 Nitratos (NO3-) e nitritos (NO2-) -/- Quando os ruminantes consomem uma alimentação com elevadas concentrações de nitratos (presente principalmente nas forrageiras) parte do nitrato não pode ser imediatamente convertido em nitrito e, por fim, em amoníaco (todas essas transformações acontecem no rúmen mediante a flora microbiana); isso faz com que nitrato e nitrito se acumulem no rúmen. A adição do nitrato no rúmen intensifica o problema. O envenenamento por nitrato ocorre quando o nível de nitrito presente no rúmen excede a capacidade do microbiota para convertê-lo em amoníaco. Quando isto acontece, o nitrato e o nitrito são absorvidos através da parede do rúmen e entram na circulação sanguínea. É o nitrito que causa a toxicidade. -/- Estudou-se o equilíbrio ácido-básico e sua relação com a reprodução e produção, postulando a hipótese de que esse equilíbrio afeta os mecanismos endócrinos e metabólicos, além dos reprodutivos. -/- 18.2 Relação energia:proteína -/- Quando a alimentação apresenta deficiências de energia aumenta-se a degradação das gorduras (provenientes do tecido adiposo), acompanhada pela redução da liberação de insulina (hipoinsulinemia) afetando-se a lipogênese, mobilizando-se mais gordura corporal do que se sintetiza. -/- Situações como a acidose ruminal (excesso de grão e deficiência em fibras) ou alcalose ruminal (excesso de ureia com baixa energia digerível) resultam em perturbações sobre a fertilidade; além disso, deficiências energéticas graves que levam à cetose causam estresse com a liberação de catecolaminas, ACTH e TSH que afetam a secreção de GnRH, afetando por fim, a espermiogênese. -/- -/- Uma diminuição de energia na alimentação gera hipoglicemia que, ao mesmo tempo, produz hipoinsulinemia incrementando assim a lipólise em tecidos, gerando como produtos as cetonas. -/- A hipoinsulinemia juntamente com a cetonemia e a geração de beta-endorfinas, por problemas na alimentação, reduzem notavelmente a síntese de GnRH. A GnRH reduz a liberação do LH e FSH. A diminuição da liberação do LH provoca azoospermia hipogonadotrópica com efeitos de estimulação hormonal anormais segundo a avaliação endócrina, bem como a obstrução testicular inexplicada. -/- Se houver um aumento significativo na liberação de FSH, a azoospermia hipogonadotrópica é refletida em diagnóstico como disfunção testicular. -/- 18.3 Minerais (Selênio Se) -/- Quando os níveis de Se na dieta são deficientes, ocorrem falhas na formação e maturação espermática. O Se mostra uma grande influência na fertilidade do macho afetando a qualidade do sêmen, o plasma seminal contém elevadas quantidades de GSH-Px, cuja função é proteger a membrana do espermatozoide do ataque peroxidativo; além disso, na cauda do gameta masculino há um selenopeptídeo que faz com que, em uma deficiência de Se, produza-se uma fratura no meio da cauda do espermatozoide. -/- O esperma dos animais com deficiência de Se apresentam pobre motilidade com características de desenvolvimento anormal na cauda do esperma. Demonstrou-se que a deficiência de Se, não somente precipita o problema em reprodutores, mas que o esperma deformado, foi menos efetivo na subsequente fertilização do ovócito ovulado (HAWKES et al., 2001), ou seja, animais que possuem deficiência desse mineral podem ter esperma inapropriado para a destinação de inseminação artificial ou mesmo a monta natural, uma vez que a taxa de concepção estará bastante baixa. -/- REFERÊNCIAS BIBLIOGRÁFICAS -/- BARRENHO, Gonçalo José Pinheiro. Nutrição e fertilidade em bovinos de leite. 2016. Dissertação de Mestrado. Universidade de Évora. -/- BINDARI, Yugal Raj et al. Effects of nutrition on reproduction-A review. Adv. Appl. Sci. Res, v. 4, n. 1, p. 421-429, 2013. -/- BOLAND, M. P. Efectos nutricionales en la reproducción del ganado. XXXI Jornadas Uruguayas de Buiatría, 2003. -/- CHENOWETH, Peter J.; LORTON, Steven (Ed.). Animal Andrology: Theories and Applications. Boston: Cabi, 2014. -/- -/- DEHNING, R. Interrelaciones entre nutrición y fertilidad. In: Curso Manejo de la Fertilidad Bovina18-23 May 1987Medellín (Colombia). CICADEP, Bogotá (Colombia) Universidad de La Salle, Medellín (Colombia) Instituto Colombiano Agropecurio, Bogotá (Colombia) Sociedad Alemana de Cooperación Técnica-GTZ (Alemania), 1987. -/- DE LUCA, Leonardo J. Nutrición y fertilidad en el ganado lechero. XXXVI Jornadas Uruguayas de Buiatría, 2008. -/- DIAS, Juliano Cesar et al. Alguns aspectos da interação nutrição-reprodução em bovinos: energia, proteína, minerais e vitaminas. PUBVET, v. 4, p. Art. 738-743, 2010. -/- FRAZER, Grant S. Bovine theriogenology. Veterinary Clinics: Food Animal Practice, v. 21, n. 2, p. xiii-xiv, 2005. -/- FRENEAU, G. E.; GUIMARÃES, J. D. Curso Teórico-Prático de Andrologia Bovina. Goiânia: Laboratório de andrologia e Tecnologia de Sêmen da Escola de Veterinária da Universidade Federal de Goiás, 2000. -/- GORDON, Ian. Controlled reproduction in farm animals series. Nova Iorque: CAB International, 1996. -/- HAWKES, WAYNE CHRIS; TUREK, PAUL J. Effects of dietary selenium on sperm motility in healthy men. Journal of Andrology, v. 22, n. 5, p. 764-772, 2001. -/- MAAS, John. Relationship between nutrition and reproduction in beef cattle. The Veterinary Clinics of North America. Food Animal Practice, v. 3, n. 3, p. 633-646, 1987. -/- SHORT, Robert E.; ADAMS, D. C. Nutritional and hormonal interrelationships in beef cattle reproduction. Canadian Journal of Animal Science, v. 68, n. 1, p. 29-39, 1988. -/- THATCHER, W. W. et al. Strategies for improving fertility in the modern dairy cow. Theriogenology, v. 65, n. 1, p. 30-44, 2006. -/- TEIXEIRA, J. C.; TEIXEIRA, LFAC. Alimentação de bovinos leiteiros. FAEPE, Lavras, 1997. -/- VARNER, D. D. et al. Techniques for evaluating selected reproductive disorders of stallions. Animal reproduction science, v. 60, p. 493-509, 2000. (shrink)

This essay pertains to Nietzsche's and Spinoza's philosophical/historical relationship, and the hitherto unnoticed role Kant plays as an intermediary for Spinoza's ideas and legacy. We advance two main assertions: 1) that Nietzsche is historically related to Spinoza via Kant's Antinomies of Pure Reason and their legacy, and 2) that both the striking similarities and tremendous differences between these two thinkers are best described with reference to the Antithesis positions of Kant's Antinomies. Our account rests primarily on the works of two (...) other scholars. The first is Omri Boehm, who argues convincingly that a) Spinoza was both the single greatest influence on and primary target of Kant's Antinomies, and b) that Spinoza's position is remarkably similar to the first three Antithesis positions (and no other relevant thinker comes close). The second is Michael Steven Green, who argues with equal force that c) Nietzsche's mature philosophy is heavily dependent upon Afrikan Spir's concept of the "fundamental antinomy," and d) that Nietzsche's view of empirical reality amounts to an "antithetic" view of reality. We demonstrate that these two scholars were, independently of one other, pointing to a single historical/philosophical connection between Nietzsche and Spinoza, and begin an exploration of the ramifications of this discovery. (shrink)

One of the most frequently voiced criticisms of free will skepticism is that it is unable to adequately deal with criminal behavior and that the responses it would permit as justified are insufficient for acceptable social policy. This concern is fueled by two factors. The first is that one of the most prominent justifications for punishing criminals, retributivism, is incompatible with free will skepticism. The second concern is that alternative justifications that are not ruled out by the skeptical view per (...) se face significant independent moral objections. Yet despite these concerns, I maintain that free will skepticism leaves intact other ways to respond to criminal behavior—in particular preventive detention, rehabilitation, and alteration of relevant social conditions—and that these methods are both morally justifiable and sufficient for good social policy. The position I defend is similar to Derk Pereboom’s, taking as its starting point his quarantine analogy, but it sets out to develop the quarantine model within a broader justificatory framework drawn from public health ethics. The resulting model—which I call the public health -quarantine model—provides a framework for justifying quarantine and criminal sanctions that is more humane than retributivism and preferable to other non-retributive alternatives. It also provides a broader approach to criminal behavior than Pereboom’s quarantine analogy does on its own. (shrink)

The idea that there could be spatially extended mereological simples has recently been defended by a number of metaphysicians (Markosian 1998, 2004; Simons 2004; Parsons (2000) also takes the idea seriously). Peter Simons (2004) goes further, arguing not only that spatially extended mereological simples (henceforth just extended simples) are possible, but that it is more plausible that our world is composed of such simples, than that it is composed of either point-sized simples, or of atomless gunk. The difficulty for these (...) views lies in explaining why it is that the various sub-volumes of space occupied by such simples, are not occupied by proper parts of those simples. Intuitively at least, many of us find compelling the idea that spatially extended objects have proper parts at every sub-volume of the region they occupy. It seems that the defender of extended simples must reject a seemingly plausible claim, what Simons calls the geometric correspondence principle (GCP): that any (spatially) extended object has parts that correspond to the parts of the region that it occupies (Simons 2004: 371). We disagree. We think that GCP is a plausible principle. We also think it is plausible that our world is composed of extended simples. We reconcile these two notions by two means. On the one hand we pay closer attention to the physics of our world. On the other hand, we consider what happens when our concept of something—in this case space—contains elements not all of which are realized in anything, but instead key components are realized in different features of the world. (shrink)

Mind &Language, Volume 35, Issue 1, Page 90-114, February 2020.

Much of the recent philosophical discussion about free will has been focused on whether compatibilists can adequately defend how a determined agent could exercise the type of free will that would enable the agent to be morally responsible in what has been called the basic desert sense :5–24, 1994; Fischer in Four views on free will, Wiley, Hoboken, 2007; Vargas in Four views on free will, Wiley, Hoboken, 2007; Vargas in Philos Stud, 144:45–62, 2009). While we agree with Derk Pereboom (...) and others that the compatibilist’s burden should be properly understood as providing a compelling account of how a determined agent could be morally responsible in the basic desert sense, the exact nature of this burden has been rendered somewhat unclear by the fact that there has been no definitive account given as to what the basic desert sense of moral responsibility amounts to. In Sect. 1 we set out to clarify the compatibilist’s burden by presenting our account of basic desert moral responsibility—which we call retributivist desert moral responsibility for purposes of clarity—and explain why it is of central philosophical and practical importance to the free will debate. In Sect. 2 we employ a thought experiment to illustrate the kind of difficulty that compatibilists of any stripe are likely to encounter in attempting to explain how determined agents can exercise the kind of free will needed for retributivist desert moral responsibility. (shrink)

As philosophical and scientific arguments for free will skepticism continue to gain traction, we are likely to see a fundamental shift in the way people think about free will and moral responsibility. Such shifts raise important practical and existential concerns: What if we came to disbelieve in free will? What would this mean for our interpersonal relationships, society, morality, meaning, and the law? What would it do to our standing as human beings? Would it cause nihilism and despair as some (...) maintain or would it rather have a humanizing effect on our practices and policies, freeing us from the negative effects of belief in free will? In this chapter we consider the practical implications of free will skepticism and argue that life without free will and basic desert moral responsibility would not be as destructive as many people believe. We argue that prospects of finding meaning in life or of sustaining good interpersonal relationships, for example, would not be threatened. On treatment of criminals, we argue that although retributivism and severe punishment, such as the death penalty, would be ruled out, preventive detention and rehabilitation programs would still be justified. While we will touch on all these issues below, our focus will be primarily on this last issue. -/- We begin in section I by considering two different routes to free will skepticism. The first denies the causal efficacy of the types of willing required for free will and receives its contemporary impetus from pioneering work in neuroscience by Benjamin Libet, Daniel Wegner, and John-Dylan Haynes. The second, which is more common in the philosophical literature, does not deny the causal efficacy of the will but instead claims that whether this causal efficacy is deterministic or indeterministic, it does not achieve the level of control to count as free will by the standards of the historical debate. We argue that while there are compelling objections to the first route—e.g., Al Mele (2009), Eddy Nahmias (2002, 2011), and Neil Levy (2005)—the second route to free will skepticism remains intact. In section II we argue that free will skepticism allows for a workable morality, and, rather than negatively impacting our personal relationships and meaning in life, may well improve our well-being and our relationships to others since it would tend to eradicate an often destructive form of moral anger. In section III we argue that free will skepticism allows for adequate ways of responding to criminal behavior—in particular, incapacitation, rehabilitation, and alternation of relevant social conditions—and that these methods are both morally justified and sufficient for good social policy. We present and defend our own preferred model for dealing with dangerous criminals, an incapacitation account built on the right to self-protection analogous to the justification for quarantine (see Pereboom 2001, 2013, 2014a; Caruso 2016a), and we respond to recent objections to it by Michael Corrado and John Lemos. (shrink)

The notion of function is indispensable to our understanding of distinctions such as that between being broken and being in working order (for artifacts) and between being diseased and being healthy (for organisms). A clear account of the ontology of functions and functioning is thus an important desideratum for any top-level ontology intended for application to domains such as engineering or medicine. The benefit of using top-level ontologies in applied ontology can only be realized when each of the categories identified (...) and defined by a top-level ontology is integrated with the others in a coherent fashion. Basic Formal Ontology (BFO) has from the beginning included function as one of its categories, exploiting a version of the etiological account of function that is framed at a level of generality sufficient to accommodate both biological and artifactual functions. This account has been subjected to a series of criticisms and refinements. We here articulate BFO’s account of function, provide some reasons for favoring it over competing views, and defend it against objections. (shrink)

Radical enactive and embodied approaches to cognitive science oppose the received view in the sciences of the mind in denying that cognition fundamentally involves contentful mental representation. This paper argues that the fate of representationalism in cognitive science matters significantly to how best to understand the extent of cognition. It seeks to establish that any move away from representationalism toward pure, empirical functionalism fails to provide a substantive “mark of the cognitive” and is bereft of other adequate means for individuating (...) cognitive activity. It also argues that giving proper attention to the way the folk use their psychological concepts requires questioning the legitimacy of commonsense functionalism. In place of extended functionalism—empirical or commonsensical—we promote the fortunes of extensive enactivism, clarifying in which ways it is distinct from notions of extended mind and distributed cognition. (shrink)

A scientific community can be modeled as a collection of epistemic agents attempting to answer questions, in part by communicating about their hypotheses and results. We can treat the pathways of scientific communication as a network. When we do, it becomes clear that the interaction between the structure of the network and the nature of the question under investigation affects epistemic desiderata, including accuracy and speed to community consensus. Here we build on previous work, both our own and others’, in (...) order to get a firmer grasp on precisely which features of scientific communities interact with which features of scientific questions in order to influence epistemic outcomes. (shrink)